மூழ்காத கப்பலின் திகில்: டைட்டானிக் பேரழிவை நேரில் கண்ட 7 வயது சிறுமியின் அனுபவம்!

மீட்புப் படகில் தனது இருக்கையில் இருந்து, ஈவா டைட்டானிக் மெதுவாக அலைகளின் கீழ் மறைவதைப் பார்த்தார். இரவு தெளிவாகவும் நட்சத்திரங்கள் நிறைந்ததாகவும் இருந்தது, ஆனால், மூழ்கும் கப்பலின் காட்சி அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் அவரை வேட்டையாடியது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

டைட்டானிக் பேரழிவுக்கு நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், அதில் உயிர் பிழைத்தவர்களின் குரல்கள் இன்னும் எதிரொலிக்கின்றன. உயிர் பிழைத்தவர்களில் ஒருவரான ஈவா ஹார்ட், கப்பலில் ஏறியபோது வெறும் ஏழு வயதுதான். கனடாவில் ஒரு புதிய வாழ்க்கையைத் தொடங்குவார் என்று அவரது பெற்றோருடன் அவர் எதிர்பார்த்திருந்தார். அதற்குப் பதிலாக, வரலாற்றின் மிகவும் இழிவான துயரங்களில் ஒன்றில் - குழப்பம், பயங்கரம் மற்றும் இழப்பு நிறைந்த ஒரு இரவில் அவர் சிக்கினார் - அது அவருடன் என்றென்றும் நிலைத்திருக்கும்.

ஈவாவின் தாயாருக்குப் பயணத்தின் ஆரம்பத்திலிருந்தே ஒரு சங்கடமான உணர்வு இருந்தது. பெரும்பாலான பயணிகள் டைட்டானிக்கை "மூழ்காத" அதிசயம் என்று ஏற்றுக்கொண்டாலும், அவர் மிகவும் அமைதியின்மையுடன் இருந்தார். "கப்பலை 'மூழ்காதது' என்று உலகம் முழுவதும் கூறுவது கடவுளுக்கு எதிரானது என்று அவர் கூறினார். என் தந்தையிடம் போக வேண்டாம் என்று அவர் கெஞ்சினார்," என்று 1985 செப்டம்பரில் கப்பலின் சிதைவுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டபோது CBC இன் 'தி ஜர்னல்' உடனான நேர்காணலில் ஈவா பின்னர் நினைவு கூர்ந்தார். அவரது தாயார் இரவில் தூங்க மறுத்தார் என்றும், ஏதாவது நடந்தால் விழித்திருப்பார் என்றும் அவர் கூறினார். பேரிடர் ஏற்பட்டபோது, அந்த உள்ளுணர்வு அவர்களைக் காப்பாற்றியது.

1912 ஏப்ரல் 14 அன்று இரவு, டைட்டானிக் ஒரு பனிப்பாறையுடன் மோதியது. பீதி பரவியபோது, ஈவாவின் தந்தை விரைவாக செயல்பட்டார். அவர் ஈவா மற்றும் அவரது தாயாரை ஒரு மீட்புப் படகில் ஏற்றினார், கப்பல் மூழ்கியபோதும் அவர் அங்கேயே தங்கியிருந்தார்.

"கடல் முழுவதும் கண்ணீர்தான், நீங்கள் பார்க்கவில்லையா? எந்த மனிதனும் ஒரு பெண் அல்லது குழந்தையின் இடத்தை எடுத்துக்கொள்ளப் போவதில்லை. பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் அந்த மீட்புப் படகில் இருந்தபோது, அது நிரம்பி வழிந்தது. முற்றிலும்," என்று அவர் நினைவு கூர்ந்தார்.

மீட்புப் படகில் தனது இருக்கையில் இருந்து, ஈவா டைட்டானிக் மெதுவாக அலைகளின் கீழ் மறைவதைப் பார்த்தார். இரவு தெளிவாகவும் நட்சத்திரங்கள் நிறைந்ததாகவும் இருந்தது, ஆனால் மூழ்கும் கப்பலின் காட்சி அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் அவரை வேட்டையாடியது.

"அது ஒரு பயங்கரமான இருண்ட இரவு - நட்சத்திரங்கள் நிறைந்த, ஆனால் நிலவொளி இல்லை. அந்தப் பிரம்மாண்டமான கப்பல் இரண்டு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக மூழ்கவில்லை. அது ஒரு பயங்கரமான காட்சி, வெறுமனே ஒரு பயங்கரமான காட்சி," என்று அவர் கூறினார்.

குழப்பத்தில், ஈவா தனது தாயிடமிருந்து பிரிக்கப்பட்டார், ஏனெனில் மீட்புப் படகில் இருந்த பயணிகள் எடையைச் சமநிலைப்படுத்த இடமாற்றம் செய்யப்பட்டனர். பல மணி நேரம், அவர் உலகில் தனியாக இருப்பதாக நம்பினார்.

"நான் கடலில் விழுந்துவிட்டதாக அவர் நினைத்தார். என்ன நடந்தது என்று புரிந்துகொள்ள நான் மிகவும் பயந்தேன் - எனக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் அவர் அங்கு இல்லை என்பதுதான், அது திகிலூட்டுவதாக இருந்தது," என்று ஈவா நேர்காணலில் கூறினார். அதிர்ஷ்டவசமாக, அடுத்த நாள் மீட்புக் கப்பலான கார்பதியாவில் இருவரும் மீண்டும் இணைந்தனர்.

அந்த சோகத்தைப் திரும்பிப் பார்க்கும்போது, உயிரிழப்பைத் தடுத்திருக்க முடியும் என்று ஈவா நம்பினார். கப்பலில் அனைவருக்கும் போதுமான மீட்புப் படகுகள் இல்லை.

"அது இப்போது முக்கியமில்லை. தவறு என்னவென்று எனக்குத் தெரியும். கப்பல் கடலுக்குச் செல்ல போதுமான மீட்புப் படகுகள் இல்லாமல் அனுமதிக்கப்பட்டதுதான் தவறு. அந்த இரவு இறந்த 1,513 பேர் இறந்திருக்கத் தேவையில்லை. கப்பல்களில் அனைவருக்கும் போதுமான மீட்புப் படகுகள் இருக்க வேண்டும் என்பதை உறுதிப்படுத்த விதிமுறைகளை மாற்ற இதுபோன்ற ஒரு பேரழிவு தேவைப்பட்டது. ஏனென்றால் எதுவும் மூழ்காதது இல்லை. நிச்சயமாக எதுவும் இல்லை."

அவரது வார்த்தைகள் ஆணவம் மற்றும் அலட்சியத்தின் மனித விலையை நினைவூட்டுகின்றன. டைட்டானிக் கடலின் அடியில் ஓய்வெடுக்கலாம், ஆனால் அது உலகிற்கு கற்பித்த பாடங்கள் இன்றும் கடல்சார் பாதுகாப்பை வடிவமைத்து வருகின்றன.