சமூகத்திலிருந்து விலகி தனியே செல்வது ஏன்? பதில் தரும் பயணக் கதைகள்!

ஸ்ரேயன்ஷா கோஷ்

கீமியா கிரியேட்டிவ்ஸ் (Keemiya Creatives) நிறுவனத்தின் நிறுவனர் நமிரதாவிற்கு, 2014 ஆம் ஆண்டு எல்லாவற்றையும் மாற்றியமைத்த ஆண்டாக இருந்தது. அவர் தனது வேலையை ராஜினாமா செய்து, பழைய வாழ்க்கைக்கான அனைத்து உறவுகளையும் துண்டித்துக்கொண்டு, கண்டங்கள் கடந்து தனிப் பயணத்தைத் தொடங்கினார். "அடுத்த மூன்று ஆண்டுகளுக்கு, நான் உடல் ரீதியாகவும், மன ரீதியாகவும், உணர்ச்சி ரீதியாகவும் அலைந்தேன். தனிமையில் ஆறுதலையும், அணுக முடியாத நிலையில் இருப்பதில் ஒரு சுதந்திர உணர்வையும் கண்டேன்," என்று அவர் indianexpress.com க்கு தெரிவித்தார்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

"ஒவ்வொரு நகரமும், ஒவ்வொரு கிராமமும் ஒரு கதையைக் கொண்டிருந்தன. வெளிநாட்டுத் தலைநகரங்களின் குழப்பம், தொலைதூர மலைகளின் அமைதி, இடிபாடுகளின் ஞானம், இவை அனைத்தும் என்னை வடிவமைத்தன." இறுதியில், அவர் ஒரு மூன்றாம் தர நகரத்திற்கு குடிபெயர்ந்தார், அங்கு அவருக்கு யாரையும் தெரியாது. "முதலில் இருந்து தொடங்குவது புத்துணர்ச்சியூட்டுவதாகவும், பணிவாகவும் இருந்தது. எனக்கு வேலையும் இல்லை, தொடர்புகளும் இல்லை. ஆனால் மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதில், நான் சுதந்திரத்தின் உண்மையான அர்த்தத்தைக் கண்டேன்," என்று அவர் கூறினார்.

உலகின் சுமை ஒரு அமைதியான கொலையாளி. நீங்கள் சுத்தம் செய்ய மறந்த மூலைகளில் தூசு படிவது போல அது ஊடுருவுகிறது. நீங்கள் எடுத்த ஒவ்வொரு முடிவு பற்றியும் உங்கள் மனம் சந்தேகத்துடன் அலைமோதுகிறது. மெதுவாக, நீங்கள் கட்டியெழுப்பிய வாழ்க்கையை வெறுக்கத் தொடங்குகிறீர்கள். நீங்கள் அந்த சுமையுடன் தொடர்கிறீர்கள், ஒரு கட்டத்தில் நீங்கள் உடைந்து விடுகிறீர்கள். மாற்றமடைந்தவர்களாக திரும்பி வர முடியும் என்ற நம்பிக்கையில் உலகிலிருந்து பின்வாங்குகிறீர்கள். பலருக்கு, பயணம் ஒரு சிறந்த தப்பிக்கும் வழியாகிறது.

மக்கள் தனியே செல்கிறார்கள், ஏனென்றால் சில சமயங்களில், அது மட்டுமே நிம்மதியாக இருக்க ஒரே வழி. வேலைகள், பொறுப்புகள் மற்றும் முடிவில்லாத செய்ய வேண்டிய பட்டியல்களிலிருந்து முழுமையான விலக்கத்தை அவர்கள் தேடுகிறார்கள். வெளியாட்களுக்கு, இந்த விலகல் ஒரு தப்பித்தலாகத் தோன்றலாம். இருப்பினும், இது பெரும்பாலும் உயிர்வாழ்வதற்கான அவசியமான செயலாகும்.

ஏன் மக்கள் விலகி தனியே செல்கிறார்கள்?

ஜூலியா ராபர்ட்ஸ் நடித்த 'ஈட் ப்ரே லவ்' (Eat Pray Love) திரைப்படத்தில் லிஸ் கில்பர்ட் (Liz Gilbert) நினைவிருக்கிறதா? ஒரு மனமுறிவு ஏற்பட்ட பிறகு, அவர் தனது திருமணம், ஒரு மறு பந்தம் மற்றும் தனது வேலையிலிருந்து விலகி, இத்தாலி, இந்தியா மற்றும் இந்தோனேசியா வழியாக ஒரு வருட தேடலைத் தொடங்குகிறார். விரக்தியால் உந்தப்பட்டு, அவர் மகிழ்ச்சியைத் தேடி, அமைதியைக் காண்கிறார். எதிர்பார்ப்புகள் இடைவிடாமல் தொடரும் ஒரு தீவிர இணைக்கப்பட்ட உலகில், கில்பர்ட்டின் கதை எதிரொலிக்கிறது.

இன்று, பலர் உளவியல் ரீதியான உயிர்வாழ்விற்காக சமூகத்திலிருந்து விலகிச் செல்லத் தேர்வு செய்கிறார்கள்.

"சுய-நிர்ணயக் கோட்பாட்டின்படி (Self-Determination Theory - Deci & Ryan), மனிதர்கள் சுயாட்சி, திறமை மற்றும் தொடர்பு ஆகியவற்றால் உந்தப்படுகிறார்கள். இந்த தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்படாதபோது, வாழ்க்கை அதிகப்படியாக கட்டுப்படுத்தப்பட்டதாகவோ, துண்டிக்கப்பட்டதாகவோ, அல்லது வடிகட்டி விடுகிறது என்றோ உணரும்போது, மக்கள் தீவிர மாற்றத்தைத் தேடுகிறார்கள். தனியே செல்வது சுயாட்சியை மீட்டெடுப்பது போல் உணரலாம். இது வெறும் ஓடிப்போவது பற்றியது அல்ல; இது தனக்குத்தானே திரும்புவது பற்றியது," என்று Mpower நிறுவனத்தின் மூத்த உளவியலாளர் ஷ்ருதி பத்யே indianexpress.com க்கு தெரிவித்தார்.

இந்த நடத்தை 'நோமட்லாண்ட்' (Nomadland - 2020) திரைப்படத்தில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. இது தனிப்பட்ட இழப்பு மற்றும் நிதி அழிவுக்குப் பிறகு ஒரு நாடோடி வாழ்க்கையைத் தழுவும் ஃபெர்ன் (Fern) என்ற பெண்ணைப் பற்றிய ஆஸ்கார் விருது பெற்ற திரைப்படமாகும். "பலர் சமூகத்திலிருந்து தப்பி ஓடவில்லை," என்று பத்யே கூறினார், "அவர்கள் நம்பகத்தன்மை, துக்கம் அனுசரிக்க இடம், மற்றும் எளிமையான வாழ்க்கை வழிகளைத் தேடுகிறார்கள்."

இந்த விலகல்கள் பெரும்பாலும் உணர்ச்சி சோர்வு, அடையாள நெருக்கடிகள் அல்லது மன உளைச்சல் ஆகியவற்றால் உந்தப்படுகின்றன என்றும் அவர் கூறினார். இத்தகைய சந்தர்ப்பங்களில் பயணம், ஒரு மறுசீரமைப்பை, ஒருவரின் உண்மையான சுயத்துடன் மீண்டும் இணைவதற்கான வாய்ப்பை வழங்குகிறது.

இந்தியன் இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் மாஸ் கம்யூனிகேஷன் (IIMC) மாணவர் சிராக் (Chirag), மேகாலயா வழியாக ஒரு பருவமழை சாலைப் பயணத்தைப் பற்றிய தனது கதையைப் பகிர்ந்து கொண்டார். "நாங்கள் கவுகாத்தியில் இருந்து ஷில்லாங், செராபூஞ்சி, லைட்லம் கனியன், மாவ்லிங்னாங், டாவ்கி வரை வாகனம் ஓட்டினோம்; மேகங்களும் மழையும் ஒருபோதும் எங்களை விட்டுப் பிரியவில்லை," என்று அவர் கூறினார்.

ஒரு இரவு, அதிகாலை 1 மணிக்கு மேல், அவர்கள் ஒரு அடர்ந்த காட்டுக்குள் தங்களைக் கண்டனர். கனமழை. பூஜ்ஜியப் பார்வை. பிரேக்குகள் வழுக்கின. "சிக்னல் இல்லை, உதவி இல்லை. ஆனால் நாங்கள் பீதியடையவில்லை. நாங்கள் ஒருவரையொருவர் நம்பி, ஒரு சிறிய ஓய்வு இடம் கிடைக்கும் வரை மெதுவாக நகர்ந்தோம். நாங்கள் காரைக் குளிரவைத்து, பிரேக்குகளை சரிசெய்து, பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம், கிட்டத்தட்ட இந்த பைத்தியக்காரத்தனத்தைப் பார்த்து சிரித்தோம்."

சமூகத்திலிருந்து இந்த இடைவெளி பயனுள்ளதா என்று கேட்டபோது, அவர் கூறினார், "அப்படிப்பட்ட தருணங்கள் உங்களை ஒரு திறந்த புத்தகம் போல மாற்றுகின்றன. அவை வாழ்க்கையை அதன் மூல விளிம்புகளுக்குக் கொண்டு செல்கின்றன - உயிர்வாழ்வு, நம்பிக்கை, வியப்பு. உலகிலிருந்து சிறிது நேரம் விலகிச் செல்வது, நான் எவ்வளவு உயிர்ப்புடன் உணர முடியும் என்பதை எனக்கு நினைவூட்டியது. அங்கே, மழையில் தொலைந்துபோனேன், நான் உண்மையான ஒன்றைக் கண்டேன். இது பயனுள்ளதா? ஒவ்வொரு நனைந்த, உடைந்த, மூச்சடைக்கக் கூடிய வினாடியும்!"

தனியே செல்வது இயல்புதானா?

"இது ஒரு இயற்கையான பதில்," என்று பத்யே கூறினார். அவர் கூற்றுப்படி, "இது மனதின் இடைநிறுத்தம் செய்யும் வழி; உணர்ச்சி ரீதியான மறுசீரமைப்பின் தேவையைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு மறுசீரமைப்பு பொறிமுறை. இயற்கையில் அல்லது பயணத்தில் தனியே செல்வது அதிக உளவியல் பூர்த்திக்கு வழிவகுக்கும்."

"பயணம் ஒரு காட்சியில் மாற்றத்தை வழங்குவது மட்டுமல்லாமல், ஒருவரை தங்கள் வசதியான மண்டலத்திலிருந்து வெளியேறி, மாற்றியமைக்கவும் மீண்டும் உருவாக்கவும் தூண்டும்," என்று லிஸ்ஸன் (LISSUN) மனநல தளத்தின் மருத்துவ உளவியலாளர் வைஷாலி அரோரா கூறினார்.

ஆனால், இது ஆரோக்கியமானதா? "முடிவு நனவானதாகவும், பிரதிபலிக்கும் தன்மையுடனும் இருந்தால், அது ஒரு மன அதிர்ச்சிக்கு பிந்தைய வளர்ச்சியைப் பிரதிபலிக்கும். ஆனால் அது தூண்டுதல் அல்லது திடீரென்று நடந்தால், அது நாள்பட்ட மன அழுத்தம், பதட்டம் அல்லது அதிர்ச்சி போன்ற அடிப்படை மனநல சவால்களைக் குறிக்கலாம்," என்று பத்யே கூறினார்.

ஸ்ரேயன்ஷா கோஷ் indianexpress.com இல் ஒரு பயிற்சிப் பணியாளராக இருந்தார்.