ஜப்பான், மெக்ஸிகோ, நெதர்லாந்து உள்ளிட்ட நாடுகளின் கண்டிப்பாகப் படிக்க வேண்டிய செவ்வியல் படைப்புகள்

இலக்கியம் எப்போதும் தேசத்தின் அடையாளத்தை மிகவும் தெளிவாகப் பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடிகளில் ஒன்றாக இருந்துள்ளது; இது போராட்டங்கள், கற்பனை மற்றும் மாற்றங்களை பிரதிபலிக்கிறது. ஆசியா முதல் லத்தீன் அமெரிக்கா வரை மற்றும் அதற்கு அப்பால் உள்ள பின்வரும் செவ்வியல் படைப்புகள், கலாச்சார மைல்கற்களாகும். அவை ஒரு தேசத்தின் இக்கட்டான நிலைகள் மற்றும் கனவுகளை – ஜப்பானிய மலை கிராமத்தின் அமைதியான துயரத்திலோ, மெக்ஸிகோ நகரத்தின் அமானுஷ்ய எதிரொலிகளிலோ அல்லது போலந்து சமூகத்தின் காட்டமான நையாண்டியிலோ – உள்ளடக்கியுள்ளன. ஒவ்வொரு புத்தகமும் அந்த நாடு உள்நாட்டிலும் வெளிநாட்டிலும் பார்க்கப்படும் விதத்தை வடிவமைக்க உதவியது, அதே வேளையில் நவீன இலக்கியத்தின் போக்கை பாதித்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

ஜப்பான் — பனி நாடு (Snow Country), யசுனாரி காவபதா (1947)

ஜப்பானின் முதல் இலக்கியத்திற்கான நோபல் பரிசு பெற்றவரான காவபதா, ஒரு தொலைதூர மலை நகரத்தை பின்னணியாகக் கொண்ட இந்த அமைதியான ஆனால் மனதைத் தொடும் காதல் கதையை எழுதினார். இது ஷிமாமுரா என்ற டோக்கியோவைச் சேர்ந்த ஒரு பணக்கார சில்லறை முதலாளிக்கும், கடமைக்கும் ஆசைக்கும் இடையே சிக்கித் தவிக்கும் கொமாகோ என்ற ஒரு கேஷாவுக்கும் (geisha) இடையேயான சிக்கலான உறவைப் பின்தொடர்கிறது. இந்த நாவல் அதன் கவித்துவ ‘மினிமலிசம்’  நடைக்காகவும் (poetic minimalism) மற்றும் இயற்கையின் அழகை வரவழைக்கும் பாங்கிற்காகவும் புகழ்பெற்றது; இது மனித உறவுகளின் உடையக்கூடிய தன்மைக்கு மாறாக உள்ளது. உணர்ச்சியைச் சுருக்கமாகவும் அதே சமயம் பிரகாசமாகவும் வெளிப்படுத்தும் காவபதாவின் திறன், பனி நாடு-ஐ ஜப்பானிய நவீனத்துவத்தின் ஒரு மைல் கல்லாக ஆக்கியது.

மெக்ஸிகோ — பெட்ரோ பராமோ (Pedro Páramo), ஜுவான் ருல்ஃபோ (1955)

20-ம் நூற்றாண்டின் மிக முக்கியமான லத்தீன் அமெரிக்க நாவல்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படும் இந்தச் சிறிய ஆனால் முன்னோடியான படைப்பு, யதார்த்தத்தை அமானுஷ்யக் குரல்களுடன் கலக்கிறது. கதாநாயகன், ஜுவான் பிரேசியாடோ, தன் தந்தை பெட்ரோ பாராமோவைத் தேடி கொமாலா கிராமத்திற்குப் பயணிக்கிறான், ஆனால் அங்கே இறந்தவர்களின் முணுமுணுப்புகளால் நிரப்பப்பட்ட ஒரு பேய் நகரத்தைக் காண்கிறான். ருல்ஃபோவின் துண்டு துண்டான கதைக்கரு, சுருக்கமான உரையாடல் மற்றும் சூழ்நிலை சார்ந்த நிலப்பரப்புகள் கேப்ரியல் கார்சியா மார்க்வெஸ் போன்ற எழுத்தாளர்களைப் பாதித்தது, அவர் ருல்ஃபோ இல்லாமல் தனிமையின் நூறு ஆண்டுகள் (One Hundred Years of Solitude) எழுதியிருக்க முடியாது என்று ஒப்புக்கொண்டார்.

போலந்து — பெர்டிடர்கே (Ferdydurke), விடோல்ட் கோம்பிரோவிச் (1937)

கோம்பிரோவிச்சின் இந்த வினோதமான நாவல், போலந்து சமூகம் மற்றும் சமூக வடிவங்களின் உறுதித்தன்மை பற்றிய ஒரு சர்ரியல் (surreal), காட்டமான நையாண்டி ஆகும். கதாநாயகன், ஜோஸியோ, 30 வயது எழுத்தாளர், திடீரென்று மீண்டும் ஒரு பள்ளிச் சிறுவனாக மாற்றப்பட்டு, கல்வி, வர்க்கம் மற்றும் தேசிய அடையாளத்தைப் பழிக்கும் அவமானகரமான சூழ்நிலைகளுக்குத் தள்ளப்படுகிறான். அபத்தமான நகைச்சுவை, தத்துவ ஆழம் மற்றும் முறையான சோதனை முயற்சி மூலம், பெர்டிடர்கே பாரம்பரியம் மற்றும் இணக்கம் இரண்டையும் விமர்சிக்கிறது. நீண்ட காலம் நாடுகடத்தப்பட்டிருந்த கோம்பிரோவிச், தனது நாசகரமான அணுகுமுறையால் போருக்குப் பிந்தைய ஐரோப்பிய இலக்கியத்தை பாதித்த போலந்தின் மிகவும் புதுமையான குரல்களில் ஒருவராக ஆனார்.

நெதர்லாந்து — மேக்ஸ் ஹவேலார் (Max Havelaar), மல்டடூலி (1860)

இந்த முக்கிய டச்சு நாவல் இந்தோனேசியாவில் காலனித்துவத்தின் மீறல்களை அம்பலப்படுத்தியது. மல்டடூலி என்ற புனைப்பெயரில் எழுதப்பட்ட இது, தான் காணும் ஊழல் மற்றும் சுரண்டலால் மனம் உடைந்த காலனித்துவ அதிகாரி மேக்ஸ் ஹவேலாரைப் பின்தொடர்கிறது. ஒரு பகுதி நையாண்டி, ஒரு பகுதி அதிகாரத்துவப் பழிப்புக் கதை, ஒரு பகுதி சோகமான கதை என இருக்கும் இந்த புத்தகம் மகத்தான அரசியல் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது, நெதர்லாந்தில் காலனித்துவ நெறிமுறைகள் குறித்த விவாதங்களைத் தூண்டியது. இது டச்சு இலக்கியத்தின் ஒரு மைல் கல்லாக இன்றும் உள்ளது. மேலும், ஏகாதிபத்திய அதிகாரத்தை நேரடியாக சவால் செய்த 19-ம் நூற்றாண்டு ஐரோப்பிய நாவல்களில் இது அரிதானது.

நைஜீரியா — தி இண்டர்பிரட்டர்ஸ் (The Interpreters), வோல் சோயிங்கா (1965)

நோபல் பரிசு பெற்றவரும், ஆப்பிரிக்காவின் பல்துறை எழுத்தாளர்களில் ஒருவருமான சோயிங்கா, சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய லாகோஸைச் சுற்றும் ஒரு இளம் நைஜீரிய அறிஞர்கள் குழுவைப் பற்றிய இந்த நவீனத்துவ நாவலை உருவாக்கினார். நடையில் அடர்த்தியாகவும், முரண்பாடுடன் அடுக்குகளாகவும் உள்ள இந்த புத்தகம், ஊழல், மனச்சோர்வு, மற்றும் தீவிர மாற்றத்திற்கு உள்ளாகும் ஒரு சமூகத்தில் கலைஞர்கள் மற்றும் சிந்தனையாளர்களின் பங்கு ஆகியவற்றை ஆராய்கிறது. அசேபேயின் யதார்த்தவாதத்தைப் போலல்லாமல், சோயிங்கா இங்கே சிக்கலான தன்மை, துண்டு துண்டான கதைக்கரு மற்றும் கூர்மையான நையாண்டி ஆகியவற்றைத் தழுவுகிறார், இது ஆப்பிரிக்காவின் மிகவும் சவாலான மற்றும் பலனளிக்கும் பின்-காலனித்துவ செவ்வியல் படைப்புகளில் ஒன்றாக இது அடையாளப்படுத்துகிறது.

அர்ஜென்டினா — ஹாப்ஸ்காட்ச் (Hopscotch), ஜூலியோ கொர்தாசர் (1963)

லத்தீன் அமெரிக்க இலக்கியத்தின் “பூம்” காலத்தில் (Boom) ஒரு சோதனை முயற்சியின் மைல்கல்லான, ஹாப்ஸ்காட்ச் நாவலை பல வரிசைகளில் படிக்கலாம்: ஒன்று நேர்கோட்டில் அல்லது இயக்கியபடி அத்தியாயங்கள் வழியாக “தாவி”ச் செல்லலாம். இது பாரிஸில் உள்ள ஹொராசியோ ஒலிவேரா என்ற ஒரு கலை ஆர்வம் கொண்ட அறிவுஜீவியையும், லா மாகா என்ற ஒரு வெளிநாட்டு நண்பருடனான அவரது உறவையும் பின்தொடர்கிறது, பின்னர் பியூனஸ் அயர்ஸுக்குத் திரும்புகிறது. கொர்தாசர் கதைக்கருவின் கட்டமைப்பின் மரபுகளை மீறுகிறார், மொழி, தத்துவம் மற்றும் வாசகர் பங்கேற்பு ஆகியவற்றுடன் விளையாடுகிறார். இந்த புத்தகம் லத்தீன் அமெரிக்க “பூம்” என்பதை வரையறுக்க உதவியது மற்றும் ஒரு புதினம் என்னவாக இருக்க முடியும் என்பதை சவால் செய்தது.

செக் குடியரசு — தி குட் சோல்ஜர் ஷ்வேய்க் (The Good Soldier Švejk), ஜரோஸ்லாவ் ஹாடெக் (1921–23)

முழுமையடையாத இந்த நையாண்டி காவியம், முதல் உலகப் போரில் ஒரு அப்பாவியாகத் தோன்றும் சிப்பாயான ஷ்வேய்க்கைப் பின்தொடர்கிறது. அவரது முடிவற்ற இயலாமை—உண்மையானதாகவோ அல்லது பாசாங்கு செய்யப்பட்டதாகவோ—அதிகாரத்துவம், தேசியம் மற்றும் போர் பற்றிய ஒரு காரமான விமர்சனமாகிறது. அடிக்கடி டான் குய்க்சோட் (Don Quixote) உடன் ஒப்பிடப்படும் இந்த நாவல், சாம்ராஜ்யம் மற்றும் குருட்டுத்தனமான கீழ்ப்படிதலின் அபத்தத்தைப் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறது. மத்திய ஐரோப்பிய முரண்பாட்டில் வேரூன்றிய ஹாடெக்கின் நகைச்சுவை, ஷ்வேய்க்கை அதிகார எதிர்ப்பின் கலாச்சார அடையாளமாக மாற்றியுள்ளது.