கிரிக்கெட்டும் பயங்கரவாதமும்... பாகிஸ்தானில் இந்தியா ஏன் விளையாட கூடாது?

சையத் அதா ஹஸ்னைன் -Syed Ata Hasnain

கிரிக்கெட் விளையாட்டின் மீது நாடு முழுதும் பொழியப்படும் அன்பைக் கருத்தில் கொண்டு, இந்தியா எங்கும் எல்லா இடங்களிலும் கிரிக்கெட் விளையாட வேண்டும். 2011 மற்றும் 2012 ஆம் ஆண்டுகளில் காஷ்மீர் பிரீமியர் லீக் (கே.பி.எல்) அமைப்பின் மூலம் காஷ்மீரில் கிரிக்கெட்டை சமாதானம் செய்யும் கருவியாகப் பயன்படுத்திய ஒருவர் என்ற முறையில், கிரிக்கெட் விளையாட்டின் "விளையாட்டுகளுக்கு அப்பாற்பட்ட" நற்சான்றிதழ்களில் நான் நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறேன். அங்கு நிலைமை கட்டுக்குள் வந்தவுடன் காஷ்மீர் மக்களுக்கு கண்ணியத்தையும் பெருமையையும் மீட்டெடுப்பதற்காக கே.பி.எல் இருந்தது. நாங்கள் பாலங்களைக் கட்டவில்லை, மாறாக உறவுகளையும் நம்பிக்கையையும் உறுதிப்படுத்துகிறோம்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்கவும்: India cannot play in Pakistan: Cricket and terror do not go together

எனவே, இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் மக்களிடையே கிரிக்கெட்டும், அதன் மீதான காதலும், அது நம் இரு நாடுகளுக்கு இடையே அமைதிக்கான கருவியாக மாற்றும் என்று யாராவது இந்த ஒப்புமையைப் பயன்படுத்தினால், நான் அதில் விழ ஆசைப்படுவேனா? என்றால், எனது பதில், அது உண்மையில் இல்லை என்பேன். ஏனெனில் இரு நாட்டு மக்களுக்கு இடையில் எந்த வித பிரச்சனை இல்லை என்றாலும் கூட, பாகிஸ்தானில் அது மிக ஆழமாக வேரூன்றி இருக்கிறது. அதன் பல அடுக்குகள் புகை மண்டலத்திற்கு வழிவகுக்கும், அச்சுறுத்தல் உணர்வுகளை யதார்த்தமாக மதிப்பிடுவது கடினம் - அமைதியும் விரோதமும் அன்றைய நேரத்தைப் பொறுத்தது.

ஐ.சி.சி சாம்பியன்ஸ் டிராபி 2025 (ஒருநாள் போட்டி) அடுத்த ஆண்டு பிப்ரவரி 19 முதல் மார்ச் 9 வரை பாகிஸ்தானில் நடத்தப்படுகிறது. லாகூர், கராச்சி மற்றும் ராவல்பிண்டி ஆகிய 15 போட்டிகளுக்கு மூன்று மைதானங்கள் மட்டுமே பயன்படுத்தப்படுகின்றன. எங்கள் அணி பாகிஸ்தானில் விளையாடுவதை இந்திய அரசு விரும்பாததால், அனைத்து போட்டிகளுக்கும் லாகூரில் இருந்து துபாய்க்கு மாற்றம் செய்யுமாறு இந்தியா கேட்டுள்ளது. ஐ.சி.சி முன்பு ஹைபிரிட் மாடலை ஏற்றுக்கொண்டது, அதன் கீழ் இந்தியா பாகிஸ்தானுடன் பல நாடு போட்டிகளில் மட்டுமே விளையாடியது. ஆனால் மூன்றாவதாக  ஒரு நாட்டில் அந்தப் போட்டிகள் நடைபெற்றது. இருப்பினும், போட்டியை பாகிஸ்தான் எடுத்து நடத்துவதால், அதன் பெருமை மற்றும் பலவற்றின் காரணமாக இங்கே சிக்கல் உள்ளது. அதனால், முட்டுக்கட்டை போடப்படுகிறது. 

இந்தியாவின் கொள்கை சமரசம் இல்லாமல் தொடர்கிறது. முதலாவதாக, பாகிஸ்தானால் ஆதரிக்கப்படும் பயங்கரவாதத்தை எதிர்த்துப் போராடுவது மற்றும் பிற இடங்களில் வணிக-வழக்கமான அணுகுமுறையை அனுமதிக்கும் இருவேறு கொள்கையை அது தெரிவிக்க விரும்பவில்லை. அது ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீரில் பயங்கரவாதத்திற்கு அதன் பினாமி ஆதரவை சட்டப்பூர்வமாக்க பாகிஸ்தானை அனுமதிக்கும். உலகளாவிய பயங்கரவாதத்தின் மையமாக பாகிஸ்தானைப் பற்றிய சர்வதேச புரிதலின் முகத்தில் எங்கள் நிலைப்பாடு சிறிய நம்பகத்தன்மையைக் காண்கிறது. 

விளையாட்டு என்பது இயல்பான நிலையைக் காட்டுவதற்கான ஒரு வழியாகும். எனவே, புவிசார் அரசியல் இயக்கவியல் பற்றிய தவறான கருத்து வெளிப்படும். தொடர்ச்சியான சர்வதேச ஆய்வுக்கு உட்பட்ட நாடான பாகிஸ்தானுக்கு, சர்வதேச உறவுகளின் களத்தில் ஒவ்வொரு நேர்மறையான செயலும் ஒரு பிளஸ் பாயிண்ட் ஆகும். இந்தச் சூழ்நிலையில், இந்திய கிரிக்கெட் அணி பாகிஸ்தானுக்குச் செல்வது, உள்நாட்டுப் பாதுகாப்பு நிலைமை மற்றும் எதிர்க் கட்சிகளை சட்டவிரோதமாக அடக்கி ஆட்சிக்கு வந்த அரசாங்கத்தின் சட்டப்பூர்வமான தன்மை ஆகியவற்றின் தவறான குறிகாட்டியாக இருக்கும். எல்லை தாண்டிய பயங்கரவாதத்திற்கு பாகிஸ்தானின் அனுசரணையால் அவதிப்படும் இந்தியா, அதனுடன் விளையாட்டு உறவுகளை மீண்டும் ஏற்படுத்த தயாராக இருந்தால், சர்வதேச சமூகம் அதை பெயரிடுவதற்கும் வெட்கப்படுவதற்கும் எந்த காரணமும் இருக்காது.

பயங்கரவாதத்திற்கான ஆதரவிற்காக பாகிஸ்தானை பெயரிடுவதும் அவமானப்படுத்துவதும் இந்தியாவின் தொடர்ச்சியான முயற்சியாகும், அது பெரும்பாலும் வெற்றி பெற்றுள்ளது ஆனால் எப்போதும் இல்லை. இருதரப்பு உறவை சீராக்குவதற்கான ஒரு வழியை இந்தியா பின்பற்றுவதாகக் கருதப்பட்டால் பாகிஸ்தானுக்கு பெரிய அதிகார அங்கீகாரம் கிடைக்கும். வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர் ஜெய்சங்கர் கூட கடந்த மாதம் இஸ்லாமாபாத்தில் இருந்தபோது, ​​தனது அறிக்கைகள் மற்றும் உடல்மொழிகளில் முழு எச்சரிக்கையுடன் செயல்பட்டார். சிறந்த இராஜதந்திர திறன்களை வெளிப்படுத்திய அவர், ஷாங்காய் ஒத்துழைப்பு அமைப்பு மாநாட்டுக்கு முற்றிலும் பொறுப்பான தனது இருப்பில் எந்த அரவணைப்பும் வெளிப்படாமல் பார்த்துக் கொண்டார்.

அதே பழைய ஹைபிரிட் மாடலை பின்பற்ற ஐசிசி அனுமதிக்கும். ஆனால், இந்தியாவின் முன்மொழிவை பாகிஸ்தான் அரசாங்கம் வெளிப்படையாக ஏற்றுக்கொள்ளாது. அது இந்தியாவை தடை செய்ய முயல்கிறது, ஆனால் இந்தியா சர்வதேச கிரிக்கெட்டின் தங்க வாத்து என்பதை அது அறிந்திருக்கிறது, இது அதை ஆள அனுமதிக்கிறது. இந்தியாவின் முன்மொழிவை பாகிஸ்தான் ஒப்புக்கொள்வது, பாதுகாப்பு நிலைமை முழுவதுமாக அரசாங்கத்தின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்வதற்குச் சமம். பல நாடுகள் பின்னர் ஹைபிரிட் மாடலை தேர்வுசெய்ய விரும்பலாம் - சில பாகிஸ்தானில், வேறு சில இடங்களில் தங்கள் அணிகளின் போட்டியைக் குறைக்கலாம். அப்படி நடந்தால் தவறில்லை, ஏனென்றால் அப்போது உண்மை நிலவும், மேலும் பாகிஸ்தானின் உள் நிலை கட்டுப்பாட்டில் இல்லை என்ற நிலை தெளிவாகிவிடும்.

சமீபத்திய தேர்தலுக்குப் பிறகு ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீரில் பாகிஸ்தான் ஆதரவளிக்கும் பயங்கரவாதத்தின் தொடர்ச்சியான முகத்திலும், பாகிஸ்தானில் விளையாடும் போது அணியின் பாதுகாப்பின் பின்னணியிலும் இந்தியா தனது கொள்கையை தொடர்ந்து கடைப்பிடிப்பதில் சரியாக இருக்கிறது. மற்ற எல்லா விஷயங்களையும் நாம் மறந்துவிடலாம் ஆனால் பாகிஸ்தானின் தெருக்களில் தீவிரவாதிகளின் தீவிர உணர்வுகளை புறக்கணிக்க முடியாது. 

போட்டியை நடத்தும் மூன்று நகரங்களும் துணை மரபுவழி வன்முறையின் மோசமான வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளன. முரிட்கே மற்றும் பஹவல்பூர் ஆகிய சித்தாந்த பயங்கரவாத மையங்கள் லாகூர் மற்றும் ராவல்பிண்டிக்கு அருகில் உள்ளன. தெஹ்ரீக்-இ-தலிபான்-இ-பாகிஸ்தான் தனது மீள்வருகையை வெளிப்படுத்த முயல்கிறது. ஜெய்ஷ் இ முகமது மற்றும் ஜமாத்-உத்-தவா (முன்னாள் எல்.ஈ.டி) ஆகியவை ஜம்மு - காஷ்மீரில் மற்றும் இந்தியாவின் பிற பகுதிகளிலும் தங்கள் நெட்வொர்க்குகளில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தத் தவறிவிட்டன. இவை அனைத்தும் ஆழமான நிலையின் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட அடுக்குகளின் கீழ் பெரிய இலக்குகளைத் தேடும். இந்தியாவின் நிலைப்பாடு பாகிஸ்தானில் இயல்பு நிலையின் கீழ் உள்ள மறைந்திருக்கும் அச்சுறுத்தல்களை சர்வதேச சமூகத்தை நம்ப வைக்க வேண்டும்.

இந்தக் கட்டுரையின் எழுத்தாளர் சையத் அதா ஹஸ்னைன் ஸ்ரீநகரை தளமாகக் கொண்ட 15 கார்ப்ஸின் முன்னாள் கார்ப்ஸ் கமாண்டர் ஆவார். இது அவரின் கருத்து என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“