'கிரீமி லேயர்' தலித்துகளுக்கு சாதி வன்முறை ஒரு அச்சுறுத்தலே; கவின் செல்வ கணேஷ் கொலை உணர்த்தும் பாடம்!

ஐஸ்வர்யா பிரகாஷ், ஆய்வாளர்

ஜூலை 27-ம் தேடி, திருநெல்வேலியில், டி.சி.எஸ் நிறுவனத்தில் மென்பொருள் பொறியாளராக இருந்த 27 வயதான தலித் இளைஞர் கவின் செல்வ கணேஷ், பட்டப்பகலில் வெட்டிக் கொல்லப்பட்டார். அவரது காதலியின் சகோதரர் தான் இந்த கொலையை செய்ததாக கூறப்படுகிறது. சாதி எல்லைகளை நிலைநிறுத்த அவர் உறுதியாக இருந்ததே இதற்குக் காரணம். கவின், இந்தியாவில் பலரும் பாதுகாப்புக்கான அடையாளங்களாக கருதும் விஷயங்களை பெற்றிருந்தார்: ஒரு பட்டம், ஒரு மதிப்புமிக்க உயர்நிலை வேலை, நிதி நிலைத்தன்மை. ஆனால், இவை எதுவும் அவரை சாதி வன்முறையிலிருந்து பாதுகாக்கவில்லை. அவரது கொலை, இந்தியாவில் சாதியை கல்வி அல்லது வருமானம் மூலம் எளிதாகக் கடந்துவிட முடியாது என்பதை நினைவூட்டுகிறது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

இந்த யதார்த்தம், ஆகஸ்ட் 1, 2024-ல் உச்ச நீதிமன்றத்தின் ஒரு முக்கிய தீர்ப்பில் உள்ள சில அனுமானங்களுக்கு முற்றிலும் மாறாக உள்ளது. அந்த தீர்ப்பு, மாநில அரசுகள் பட்டியல் சாதி (எஸ்சி) மற்றும் பட்டியல் பழங்குடி (எஸ்டி) பிரிவினருக்கான இடஒதுக்கீட்டிற்குள் உள்ஒதுக்கீடு உருவாக்க அனுமதித்தது. இந்தத் தீர்ப்பு அத்தகைய உட்பிரிவுகளை உருவாக்குவது அனுமதிக்கத்தக்கதா என்பதை மட்டுமே கையாண்டாலும், நீதிபதிகள் கவாய் மற்றும் மித்தல் ஆகியோர் நீதிமன்றத்தில் முன்வைக்கப்பட்ட வழக்கின் எல்லைக்கு அப்பாற்பட்ட விஷயங்கள் குறித்து தங்கள் கருத்துக்களை தெரிவித்தனர். இந்த நீதிபதிகள், எஸ்சி மற்றும் எஸ்டி சமூகக் குழுக்களுக்கும் 'கிரீமி லேயர்' கொள்கையை அமல்படுத்த ஒப்புதல் அளித்தனர். நீதிபதி கவாய், இந்த குழுக்களின் "பணக்கார" மற்றும் "முன்னேறிய" உறுப்பினர்களை இடஒதுக்கீடு பலன்களிலிருந்து விலக்க வேண்டும் என்று பரிந்துரைத்தார், இதற்கு ஐ.ஏ.எஸ் அதிகாரிகளின் குழந்தைகளை உதாரணமாகக் கூறினார். அவரது பார்வையில், அத்தகைய தனிநபர்கள் "வாழ்க்கைப் போட்டியில் பின்தங்கியவர்களாக" கருதப்பட முடியாது. குறிப்பிடத்தக்க வகையில், ஆகஸ்ட் 12 நிலவரப்படி, உச்ச நீதிமன்றம், பட்டியல் சாதியினர் (எஸ்சி) மற்றும் பட்டியல் பழங்குடியினர் (எஸ்டி) ஆகியோருக்கான ஒதுக்கீட்டிற்குள் வருமான அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீடு விநியோகத்தை ஆராய ஒரு மனுவையும் ஏற்றுக்கொண்டது. இதன் மூலம் அவர்களில் மிகவும் ஏழ்மையானவர்களுக்கு முன்னுரிமை கிடைக்கும்.

காகிதத்தில், நீதிபதி கவாய் முன்வைத்த தர்க்கம் நேர்த்தியாகத் தோன்றுகிறது: இடஒதுக்கீடு உங்களுக்கோ அல்லது உங்கள் பெற்றோருக்கோ முன்னேற்றத்திற்கு உதவியிருந்தால், உங்களுக்கு அது இனி தேவையில்லை. ஆனால், கவின் கொலை, இந்த அனுமானம் இந்தியாவின் சமூக யதார்த்தத்தை எவ்வளவு ஆபத்தான முறையில் தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறது என்பதைக் காட்டுகிறது. சாதித் தழும்புகள் வங்கிக் கணக்கில் இருப்பதன் மூலம் மறைந்துவிடுவதில்லை; ஒரு தலித் நபர் ஐ.டி அலுவலகத்திற்குள் நுழையும்போதோ அல்லது நகர்ப்புற குடியிருப்பில் வாழும்போதோ அது மறைந்துவிடுவதில்லை. உண்மையில், ஆராய்ச்சி இதற்கு நேர்மாறாக இருப்பதாக கூறுகிறது. எஸ்சி/எஸ்டி மற்றும் மேல் சாதியினருக்கு இடையேயான பொருளாதார இடைவெளி குறையும்போது, முந்தையவர்களுக்கு எதிரான வன்முறை குற்றங்கள் பெரும்பாலும் அதிகரிக்கின்றன. முன்னேற்றம் ஒரு பின்னடைவை தூண்டலாம்.

முன்னாள் ஐ.பி.எஸ் அதிகாரி சுனில் குமார் தன்வந்தாவின் ஊர்வலம், அவரது குடும்பத்தினர் ஆதிக்க சாதி கிராம மக்களிடமிருந்து வன்முறை மோதலை அஞ்சியதால், போலீஸ் பாதுகாப்பின் கீழ் செல்ல வேண்டியிருந்தது. இதன் செய்தி தெளிவாக உள்ளது: ஒருவர் எத்தனை தேர்வுகளைத் தெளிவுபடுத்தினாலும், பதவி உயர்வுகளைப் பெற்றாலும், அல்லது சொத்துக்களை வாங்கினாலும், சாதி படிநிலை நெருக்கம், கண்ணுக்குத் தெரிவது மற்றும் துணிச்சல் ஆகியவற்றின் எல்லைகளை கண்காணிக்க தயாராகவே உள்ளது.

வெளிப்படையான பகைமை ஒரே இரவில் மறைந்துவிட்டாலும், பல நூற்றாண்டுகளின் ஒதுக்கீட்டால் உருவாக்கப்பட்ட தலைமுறை தலைமுறையான குறைபாடுகளை ஒன்று அல்லது இரண்டு தலைமுறை இடஒதுக்கீட்டால் அழிக்க முடியாது. சுராஜ் யெங்டே 'Caste Matters' புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டது போல், ஒரு வளர்ந்து வரும் தலித் நடுத்தர வர்க்க குடும்பம் வெளிப்படையான பாகுபாட்டிலிருந்து சில பாதுகாப்பை அனுபவிக்கலாம், ஆனால் அது கட்டமைப்பில் பலவீனமாகவே உள்ளது. இந்த பலவீனங்கள் பெரும்பாலும் மறைமுகமானவை, அடையாளம் காண கடினமானவை, மற்றும் எதிர்த்துப் போராட கடினமானவை. சுகதேவ் தோரட் பொருத்தமாக நினைவூட்டியது போல், அம்பேத்கர் இடஒதுக்கீடு மற்றும் சட்டப் பாதுகாப்புகளை ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கு நிகழ்காலத்தில் ஒரு நியாயமான பங்கைப் பாதுகாப்பதற்கான கருவிகளாகக் கருதினார். ஆனால், சொத்து, கல்வி, மற்றும் வேலைவாய்ப்பு ஆகியவற்றின் வரலாற்று மறுப்பின் விளைவுகளை சரிசெய்ய அவை போதுமானவை அல்ல. இந்திய மனித மேம்பாட்டு கணக்கெடுப்பின் (IHDS) சான்றுகள், தலித்துக்கள் உயர்நிலை வர்க்க பின்னணியில் இருந்து வந்தாலும், மேல் சாதியினரை விட மிக அதிக அளவில் கீழ்நோக்கி நகர்வை அனுபவிக்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டுகிறது (Ideas for India, 2017). வருமானம் அதிகரிப்பதால் சாதி குறைபாடுகள் மறைந்துவிடும் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை பலவீனப்படுத்துவது, பலவீனமான முன்னேற்றங்களை தலைகீழாக மாற்றுவதற்கான ஆபத்தை உருவாக்குகிறது.

இந்தியா எப்படியோ "சாதிக்கு அப்பாற்பட்டது" என்ற கருத்து, அடிப்படை ஆய்வில் சரிந்துவிடுகிறது. 95% இந்தியர்கள் இன்றும் தங்கள் சாதிக்குள்ளேயே திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள் (IHDS 2012). வேலை சந்தையில், தகுதி வாய்ந்தவர்களுக்கும் பாகுபாடு தொடர்கிறது. 2007-ம் ஆண்டு சுகதேவ் தோரட் மற்றும் அட்வெல் நடத்திய ஒரு பிரபலமான ஆய்வில், பெயர்களை மட்டும் மாற்றி, சாதி அடையாளத்தை குறிப்பிடும் வகையில், ஒரே மாதிரியான தகுதிகளுடன் கூடிய போலியான விண்ணப்பங்கள் முதலாளிகளுக்கு அனுப்பப்பட்டன. தலித் பெயரைக்கொண்ட விண்ணப்பதாரர்கள் மேல் சாதிக்குரியவர்களை விட 33 சதவீதம் குறைவான நேர்காணல் அழைப்புகளைப் பெற்றனர். இவை சாதி தனது பிடியை இழந்த ஒரு சமூகத்தின் மாதிரிகள் அல்ல. சாதி சார்பின் தொடர்ச்சி மற்ற துறைகளில் இருந்தும் சமீபத்திய சான்றுகளில் பிரதிபலிக்கிறது. உயர்கல்வியில், மத்திய பல்கலைக்கழகங்களில் கிட்டத்தட்ட 80% ஓ.பி.சி மற்றும் 83% எஸ்சி ஆசிரிய பணியிடங்கள் காலியாக உள்ளன, பல தகுதி வாய்ந்த விண்ணப்பதாரர்கள் "பொருத்தமானவர் இல்லை" என்று நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளனர். சாதி அடிப்படையிலான சார்பு தலித்துக்களையும் ஆதிவாசிகளையும் ஆசிரியர் அறைகள் மற்றும் அலுவலக அறைகளை அடைய விடாமல் தடுக்க முடிந்தால், ஒரு நன்கு சம்பாதிக்கும் மென்பொருள் பொறியாளராக இருந்தாலும், சாதி ஒரு மனிதனை தெருவில் பின்தொடர்வதில் ஆச்சரியமில்லை.

இடஒதுக்கீடு ஒருபோதும் கொலையைத் தடுப்பதற்காக வடிவமைக்கப்படவில்லை. அது ஒரு தனிப்பட்ட பாதுகாப்பு உத்தரவாதம் அல்ல. ஆனால், தலித்துக்களை எளிதான இலக்குகளாக மாற்றும் கட்டமைப்பு ரீதியான பாதிப்புகளுக்கு எதிரான ஒரு வலுவான கவசம் இது. இது நிலையான வேலைகள், அரசியல் பிரதிநிதித்துவம், மற்றும் சமூகத் தெரிவுநிலையை வழங்குவதன் மூலம் உறுதியான பாதுகாப்பை வழங்குகிறது. பொருளாதார வசதியுடன் சாதி மறைந்துவிடுகிறது என்ற அனுமானத்தின் அடிப்படையில் அதை அகற்றுவது அப்பாவியானது மட்டுமல்ல; அது ஆபத்தானது. அந்த கவசத்தை அகற்றுவது சாதியை மறைத்துவிடாது. அது மக்களை அதன் வன்முறைக்கு மேலும் ஆளாக்குவதாகவே அமையும்.

நிச்சயமாக, சாதி அடிப்படையிலான சமூகத்தில், எவ்வளவு முன்னேற்றம் அடைந்தாலும் அது போதுமான பாதுகாப்பாக இருக்காது என்பதை நாம் மீண்டும் மீண்டும் நினைவூட்டப்படுகிறோம். கவின் செல்வ கணேஷின் கொலை ஒரு தனிப்பட்ட துயரம் மட்டுமல்ல; சாதியத்திலிருந்து பொருளாதார முன்னேற்றம் ஒரு கேடயமாக செயல்படாது என்பதற்கான ஒரு வழக்கு ஆய்வு. ஒரு நல்ல கல்வி, ஒரு பாதுகாப்பான வேலை, இடஒதுக்கீடு மூலம் உருவாக்கப்பட்ட வாய்ப்புகள் என அனைத்தையும் பெற்ற ஒரு மனிதரை சாதியால் கொல்ல முடிந்தால், அத்தகையவர்களுக்கு இந்த பாதுகாப்பு இனி 'தேவையில்லை' என்ற வாதம் போலியானது. இடஒதுக்கீடு ஒரு கத்தியிலிருந்து பாதுகாக்க முடியாது, ஆனால் அது அந்த அமைப்புக்கு அதன் கூர்மையைக் கொடுக்கும் அமைப்பைக் குறைக்கும் சில கருவிகளில் ஒன்றாகும்.

இந்த கட்டுரையை எழுதியவர்: ஐஸ்வர்யா பிரகாஷ், வளர்ச்சி ஆய்வு மையத்தின் ஆய்வாளர்.