எம்.எஸ்.சுவாமிநாதனின் பசுமை புரட்சி: சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பு இல்லாத உற்பத்தித்திறன்!

MS Swaminathans evergreen revolution : நார்மன் போர்லாக் பசுமைப் புரட்சியின் தந்தையாக இருந்திருக்கலாம், ஆனால் இந்தியாவில் அதனை கட்டமைத்தவர் சந்தேகத்துக்கு இடமின்றி மான்கொம்பு சாம்பசிவன் சுவாமிநாதன் ஆவார்.

புகழ்பெற்ற வேளாண் விஞ்ஞானி எம்.எஸ் சுவாமிநாதன் ஆக.7ஆம் தேதி 98 வயதை எட்டினார். இவர், 1955 ஆம் ஆண்டில், ஜப்பானைச் சேர்ந்த பிரபல கோதுமை மரபியல் நிபுணரான ஹிட்டோஷி கிஹாராவிடம், நோரின்-10 பற்றி தெரிந்துக்கொண்டார்.

அந்த நாட்டின் இவாட் ப்ரிபெக்சரில் உள்ள ஒரு சோதனை நிலையத்தில் இந்தக் கோதுமை பயிர்கள் வளர்ந்தன. அப்போது இவருக்கு வயது 30 கூட ஆகவில்லை.

இந்நிலையில், சுவாமிநாதன் 1954-ன் பிற்பகுதியில், புதுடெல்லியில் உள்ள இந்திய வேளாண்மை ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தில் (IARI) உதவி சைட்டோஜெனட்டிஸ்டாக சேர்ந்தார்.

UK, கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் PhD மற்றும் அமெரிக்காவின் விஸ்கான்சினில் இரண்டு வருட முதுகலை பட்டம் பெற்ற பிறகு, உருளைக்கிழங்கு மரபியல் மற்றும் உறைபனி மற்றும் நோய்-எதிர்ப்பு வகைகளின் இனப்பெருக்கம் ஆகியவை குறித்து ஆய்வுப் பணிகள் செய்தார்.

IARI இன் தாவரவியல் பிரிவில், மரபியல் பிரிவு என மறுபெயரிட, சுவாமிநாதனின் கவனம் கோதுமைக்கு மாறியது. உர பயன்பாட்டிற்கு பதிலளிக்கக்கூடிய அரை குள்ள வகைகளை இனப்பெருக்கம் செய்ய வேண்டியதன் அவசியத்தை அவர் நம்பினார். பாரம்பரிய கோதுமை வகைகள் உயரமாகவும் மெல்லியதாகவும் இருந்தன.

அவற்றின் செடிகள் நீண்ட மற்றும் பலவீனமான தண்டுகளுடன் 4.5-5 அடி உயரம் வரை வளர்ந்தன. ​​அவை தரையில் விழுந்தாலும் "தங்கும்" அல்லது வளைந்தன. ஒரு ஹெக்டேருக்கு 1-1.5 டன் மகசூல் குறைவாக இருந்தது.

சுவாமிநாதன் மனதில் புதிய ரகங்கள் இருந்தன, அவற்றின் தாவரங்கள் தங்குமிடமற்றவை மற்றும் அதிக உர அளவை பொறுத்துக்கொள்ளும்.

ஒரு டன் கோதுமை உற்பத்தி செய்ய 25 கிலோ நைட்ரஜன் தேவை. தானிய விளைச்சலை ஹெக்டேருக்கு 4 டன்னாக உயர்த்த வேண்டுமென்றால் 100 கிலோ நைட்ரஜனை இட வேண்டும்.

அதேசமயம் தற்போதுள்ள உயரமான ரகங்களில் 40-50 கிலோ கூட எடுக்க முடியவில்லை.

கோதுமைச் செடிகள் அதிக ஊட்டச்சத்துக்களை உறிஞ்சி அவற்றை தானியமாக மாற்றுவதற்கு அவற்றின் கட்டமைப்பை மாற்றுவதே தீர்வு என்பதை சுவாமிநாதனுக்குத் தெரியும்.

புதிய ரகங்கள் பலமான தண்டுகளுடன் அரைக் குள்ளமாக இருக்க வேண்டும், அவை அதிக உரமிட்டாலும் தானியம் தாங்கும் காதுத் தலைகள் அல்லது பேனிக்கிள்களை நிமிர்ந்து வைத்திருக்க வேண்டும்.

ஆனால் பேனிக்கிள்கள் அதிக தானியங்களைத் தாங்கும் அளவுக்கு பெரியதாக இருக்க வேண்டும்.

சுவாமிநாதன் ஆரம்பத்தில் அரைக் குள்ள கோதுமை வகைகளை அவற்றின் டிஎன்ஏவில் விரும்பத்தக்க மாற்றங்களை அறிமுகப்படுத்த கதிர்வீச்சுக்கு வெளிப்படுத்தும் பிறழ்வு மூலம் தாவரங்களை உருவாக்க முயன்றார்.

தாவர உயரம் குறைவதால் பேனிக்கிள்களின் அளவு ஒரே நேரத்தில் குறைவதால், உத்தி வேலை செய்யவில்லை.

நோரின்-10 கோதுமை சுவாமிநாதனுக்கு கிஹாரா 2-2.5 அடி உயரமுள்ள அரைக் குள்ளச் செடிகள் மற்றும் பெரிய பேனிகல்களைக் கொண்டதாகக் கூறினார்.

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு ஜப்பானில் ஜெனரல் டக்ளஸ் மக்ஆர்தரின் கீழ் அமெரிக்க ஆக்கிரமிப்புப் படைகளுடன் இணைந்திருந்த சாமுவேல் செசில் சால்மன் ஒரு வேளாண் விஞ்ஞானி என்பதை அவர் மேலும் அறிந்தார்.

1949 இல் நோரின்-10 விதைகளை தன்னுடன் எடுத்துச் சென்று ஆர்வில் வோகலிடம் கொடுத்தார்.

பிந்தையவர், புல்மேனில் உள்ள வாஷிங்டன் ஸ்டேட் யுனிவர்சிட்டியில் உள்ள அமெரிக்க விவசாயத் துறை வளர்ப்பாளர், உள்நாட்டில் விளைந்த அமெரிக்க கோதுமைகளுடன் நோரின்-10 ஐக் கடந்தார்.

அந்த சிலுவைகளில் இருந்து, வோகல் 1956 இல் ஒரு வகையைத் தேர்ந்தெடுத்தார்; அது 25% அதிக தானியத்தை அளித்தது மற்றும் 'கெய்ன்ஸ்' என வெளியிடப்பட்டது.

சுவாமிநாதன் வோகலுக்கு கடிதம் எழுதி, ‘கெய்ன்ஸ்’ விதைகளை அவரிடம் கேட்டார். வோகல் தயாராக இருந்தார்

ஆனால் கெய்ன்ஸ் ஒரு குளிர்கால கோதுமையாக இருப்பதால் இந்திய நிலைமைகளில் பூக்காது என்று அவரிடம் கூறினார்.

ராக்ஃபெல்லர் அறக்கட்டளையின் மெக்சிகோ விவசாயத் திட்டத்தில் இருந்த நார்மன் போர்லாக்கை அணுகுமாறு சுவாமிநாதனை அவர் அறிவுறுத்தினார்.

வோகெல் நோரின்-10 இன் விதைகளை தனது அசல் சிலுவையுடன் போர்லாக் உடன் பகிர்ந்து கொண்டார், பின்னர் அவர் மெக்ஸிகோவில் விளைந்த வசந்த கோதுமைகளுடன் இவற்றைக் கடந்தார்.

இதன் விளைவாக அதிக மகசூல் தரும் வகைகளான நோரின்-10 இன் குள்ள மரபணுக்களை வசந்த கோதுமை பின்னணியில் உள்ள சொனாரா 63, சோனோரா 64, மேயோ 64 மற்றும் லெர்மா ரோஜோ 64A ஆகியவை இந்தியாவில் சாகுபடிக்கு மிகவும் பொருத்தமானவை ஆகும்.

சுவாமிநாதன் அடுத்ததாக போர்லாக்கிற்கு கடிதம் எழுதினார், மேலும் அவரை இந்தியாவிற்கு அழைக்குமாறு அப்போதைய ஐஏஆர்ஐ இயக்குனர் பி பி பாலுக்கு பரிந்துரைத்தார்.

போர்லாக் தனது புதிதாக வளர்க்கப்பட்ட பொருட்களின் விதைகளை அனுப்ப இங்கு வளரும் நிலைமைகளைப் படித்த பின்னரே ஒப்புக்கொண்டார்.

போர்லாக்கின் சேவைகளுக்காக ராக்ஃபெல்லர் அறக்கட்டளைக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டதால், அரசு இயந்திரம் 1962 இல் மட்டுமே சென்றது.

போர்லாக் இறுதியாக மார்ச் 1963 இல் வந்தார். வட இந்தியாவின் முக்கிய கோதுமை விளையும் பகுதிகளைப் பார்வையிட்ட பிறகு, அவர் அக்டோபர் 1963 இல் நான்கு மெக்சிகன் வகைகளின் சுமார் 100 கிலோ விதைகளை அனுப்பினார்.

இவை 1963-64 ராபி பருவத்தில் IARI மற்றும் பந்த்நகர் மற்றும் கான்பூர் உத்தரபிரதேசம், லூதியானா பஞ்சாப் மற்றும் பூசா பீகார் ஆகிய இடங்களில் உள்ள சோதனை வயல்களில் விதைக்கப்பட்டன.

MS Swaminathan’s evergreen revolution: Productivity without ecological harm

முடிவுகளால் உற்சாகமடைந்த சுவாமிநாதன், அதிக மகசூல் தரும் விகாரங்களின் செயல்திறனை உண்மையான விவசாயிகள் வயல்களில் சோதிக்க வேண்டும் என்று முன்மொழிந்தார்.

நவம்பர் 1964 இல், டெல்லியில் உள்ள ஜௌண்டி கிராமத்தைச் சேர்ந்த விவசாயிகள் சோனோரா 64 மற்றும் லெர்மா ரோஜோ 64A கோதுமையை பயிரிட்டனர்.

அவர்களில் பெரும்பாலோர் ஹெக்டேருக்கு 4 டன்கள் மற்றும் சிலர் 4.5 டன்கள் கூட அறுவடை செய்தனர்.

பசுமைப் புரட்சி உண்மையாகவே விதைக்கப்பட்டது! போர்லாக் ஒப்புக்கொள்வது போல, மெக்சிகன் கோதுமை குள்ளர்களின் சாத்தியமான மதிப்பை முதலில் அங்கீகரித்ததற்காக பெருமளவிலான கடன் சுவாமிநாதனுக்குச் செல்ல வேண்டும்.

இது இங்கு நடைபெறாமல் இருந்திருந்தால் ஆசியாவில் பசுமைப் புரட்சி ஏற்பட்டிருக்காது.

1965-66 மற்றும் 1966-67 ஆகிய இரண்டு தொடர்ச்சியான வறட்சி ஆண்டுகளைத் தொடர்ந்து உண்மையான பசுமைப் புரட்சி ஏற்பட்டது.

உணவு தானிய உற்பத்தி இந்த இரண்டு ஆண்டுகளில் 72-74 மில்லியன் டன்களாக (mt) சரிந்ததால், முந்தைய ஐந்து ஆண்டுகளில் சராசரியாக 83 மில்லியன் டன்னாக இருந்த இந்தியா, பிஎல்-480 திட்டத்தின் கீழ் அமெரிக்காவிலிருந்து முக்கியமாக கோதுமையை இறக்குமதி செய்வதையே நம்ப வேண்டியிருந்தது. இந்த இறக்குமதிகள் 1966 இல் 10.36 மில்லியன் டன்னாக உயர்ந்தது.

கப்பலில் இருந்து வாய்க்கு வந்த சூழ்நிலை, லெர்மா ரோஜோ 64 ஏ மற்றும் சோனோரா 64 ஆகியவற்றின் 18000 டன் விதைகளை இறக்குமதி செய்ய அரசாங்கத்தின் அரசியல் முடிவை கட்டாயப்படுத்தியது.

மீதமுள்ளவை வரலாறு. அந்த விதைகளை விவசாயிகள் நடவு செய்ததால், இந்தியாவின் உணவு தானிய உற்பத்தி 1967-68ல் 95 மெட்ரிக் டன்னாகவும், 1970-71ல் 108.4 மெட்ரிக் டன்னாகவும் உயர்ந்தது.

கோதுமை உற்பத்தி மட்டும் 1966-67ல் 11.4 மில்லியன் டன்னிலிருந்து 1967-68ல் 16.5 டன்னாகவும், 1970-71ல் 23 மெட்ரிக் டன்னாகவும் உயர்ந்தது.

பசுமைப் புரட்சி அங்கு முடிவடையவில்லை: அறுபதுகளின் பிற்பகுதியில், இந்திய விஞ்ஞானிகள் மெக்சிகன் கோடுகளிலிருந்து பிரிக்கப்பட்ட கோடுகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதன் மூலம் தங்கள் சொந்த கல்யாண்சோனா மற்றும் சோனாலிகா கோதுமை வகைகளையும் வளர்த்தனர். இவை இறக்குமதி செய்யப்பட்ட சிவப்பு கோதுமைகளை விட சிறந்த சப்பாத்தி தயாரிக்கும் தரத்துடன் அம்பர் நிற தானியங்களை உற்பத்தி செய்தன.

இதற்கெல்லாம் பின்னால் திட்டமிடுபவர் மற்றும் தலைசிறந்த மூலோபாயவாதி, நிச்சயமாக, சுவாமிநாதன்.

இருப்பினும், பசுமைப் புரட்சியின் பாதகமான விளைவுகளை அவர் அறியாதவர் அல்ல.

ஜனவரி 1968 இல், வாரணாசியில் நடைபெற்ற இந்திய அறிவியல் காங்கிரஸில் உரையாற்றியபோது, பல உள்ளூரிலேயே மாற்றியமைக்கப்பட்ட ரகங்களை ஒன்று அல்லது இரண்டு அதிக மகசூல் தரும் விகாரங்களுடன், பெரிய அடுத்தடுத்த பகுதிகளில் விரைவாக மாற்றுவதன் ஆபத்துகளைப் பற்றி பேசினார்.

பசுமைப் புரட்சியை எவர்கிரீன் புரட்சியாக மாற்றுவதில் அவர் கவனம் செலுத்துவதற்கு இதுவே முன்னோடியாக அமைந்தது.

சுற்றுச்சூழலுக்கு தீங்கு விளைவிக்காமல் நிரந்தரமாக உற்பத்தித்திறனை மேம்படுத்துவதாக அவர் வரையறுத்தார்

இந்திய விவசாயத்தைப் பற்றிய அதே ஆர்வமும் அக்கறையும் பயிர் உற்பத்தியாளர்களின் காரணத்திற்காக போராடிய சுவாமிநாதனுக்கும் நீட்டிக்கப்பட்டுள்ளது.

2004-06ல் அவர் தலைமையிலான தேசிய விவசாயிகள் ஆணையம், பயிர்களுக்கான குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை எடையிடப்பட்ட உற்பத்திச் செலவை விட குறைந்தபட்சம் 50 சதவீதம் அதிகமாக இருக்க வேண்டும் என்று பரிந்துரைத்தது.

இன்றைய காலகட்டத்தில், உணவு தானியங்களில் நாட்டை தன்னிறைவு அடையச் செய்து புரட்சிக்கு வித்திட்டதில் புகழ்பெற்ற வேளாண் விஞ்ஞானிகளின் பங்கு பற்றி அறியாவிட்டாலும், இன்று இந்தியாவில் உள்ள பெரும்பாலான விவசாயிகளுக்கு சுவாமிநாதன் ஃபார்முலாவைப் பற்றித் தெரியும்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“