நூறாவது ஆண்டில் நுழைந்த சமூக நீதி இயக்கம்; தமிழ்நாட்டை மாற்றியது எப்படி?

Arun Janardhanan

ஒரு நூற்றாண்டு காலமாக தமிழகத்தின் அரசியல் மற்றும் சமூகக் கட்டமைப்பை அழியாத வகையில் வடிவமைத்துள்ள சமூக நீதி இயக்கம், அதன் நூறாவது ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்துள்ளதோடு, தமிழக அரசியலின் அடித்தளமாகத் தொடர்கிறது. சமத்துவம் மற்றும் மனித கண்ணியம் பற்றிய பார்வையில் வேரூன்றிய இந்த இயக்கம் சாதி அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறை மற்றும் மத மேலாதிக்கத்திற்கு எதிராக போராடியது, பெண்களின் உரிமைகளை வென்றது மற்றும் பாரம்பரிய படிநிலைகளை எதிர்த்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: How Social Justice Movement transformed Tamil Nadu in the last 100 years

சமூக நீதி இயக்கத்தின் வேர்கள் 1916ல் பொதுவாக நீதிக்கட்சி என்று அழைக்கப்படும் தென்னிந்திய நல உரிமைச் சங்கம் (SILF) என்ற அமைப்பில் உள்ளது. இதுவே மெட்ராஸ் பிரசிடென்சியில் பிராமணர்களின் ஏகபோக அதிகாரத்தை எதிர்த்த முதல் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட அரசியல் முயற்சியாகும். 1871 ஆம் ஆண்டு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, 3.6% பிராமணர்கள் 42.2% வேலைகளில் 10 ரூபாய் மற்றும் அதற்கு மேல் சம்பளம் பெற்றுள்ளனர், 87% மற்ற இந்துக்கள் 36.5% வேலைகளில் இருந்துள்ளனர்.

தென்னிந்திய நல உரிமைச் சங்கத்திற்கு டாக்டர் சி.நடேச முதலியார், டி.எம் நாயர், பி.தியாகராய செட்டி, அலமேலு மங்கை தாயாரம்மாள் ஆகியோர் தலைமை தாங்கினர். பிராமணர் அல்லாதோர் மற்றும் விளிம்புநிலை சமூகங்களை நிலைநிறுத்துவதற்காக சங்கம், இறுதியாக 1928 இல் நிறைவேற்றப்பட்ட 1921 இன் வரலாற்று சிறப்புமிக்க சாதிவாரி இடஒதுக்கீட்டு அரசாணை (GO) உட்பட பல சீர்திருத்தங்களை அறிமுகப்படுத்தியது, சாதிவாரி இடஒதுக்கீடு அனைத்து சமூகங்களுக்கும் அரசாங்க வேலை மற்றும் கல்வியில் விகிதாசார பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்தது. 1950 இல் இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் நடைமுறைக்கு வரும் வரை அந்த அரசாணை நடைமுறையில் இருந்தது.

திராவிட அரசியல் நிபுணர் பேராசிரியர் கருணானந்தம் கூறுகையில், ”சமூக நீதி இயக்கம் பிராமணர்களுக்கு எதிரான இயக்கம் அல்ல, பிராமணரல்லாத இயக்கம். டி.எம். நாயர் தவிர அதன் ஆரம்பகால தலைவர்கள் நாத்திகர்கள் அல்ல, மேலும் உள்ளூர் பழக்கவழக்கங்களை தொடர்ந்து கடைப்பிடித்த தலைவர்கள். அலுவலகங்கள், கல்வி மற்றும் மத நடைமுறைகளில் பிராமணர்களின் அதிகாரத்தின் ஏகபோகத்திற்கு எதிராக அவர்கள் ஒன்றுபட்டனர். அவர்கள் அதை ஒரு வடிவமைக்கப்பட்ட திட்டமாக கருதினர் மற்றும் அவர்களின் கோரிக்கைகள் சமூக சீர்திருத்தங்களில் கவனம் செலுத்துகின்றன, வட இந்தியாவைப் போலல்லாமல் சமூக ஒழுங்கை மீட்டமைக்கும் மதச்சார்பற்ற முயற்சி, வட இந்தியாவில் சீர்திருத்தங்கள் மதரீதியாக இருந்தன,” என்று கூறினார்.

வட இந்தியா மற்றும் வங்காளத்தைப் போலல்லாமல், அதாவது சமூக சீர்திருத்த இயக்கங்கள் உயரடுக்கினருக்கு மட்டும் இருந்த நிலையில், தமிழ்நாட்டில் வைகுண்ட சுவாமிகள் மற்றும் ராமலிங்க வள்ளலார் போன்ற தலைவர்கள் வெகுஜனங்களுடன், மிக முக்கியமாக பிராமணரல்லாத பெரும்பான்மையினருடன் இணைந்தனர். ராஜா ராம் மோகன் ராயின் பிரம்ம சமாஜம் அதன் மதத் தன்மையைத் தக்க வைத்துக் கொண்டாலும், தமிழ்நாட்டின் பிராமணரல்லாத இயக்கம் பெரும்பாலும் மதச்சார்பற்றதாக இருந்தது.

“மத சீர்திருத்தங்கள் மட்டும் போதாது; சமூகத்தின் அனைத்துப் பிரிவினரிடையேயும் அதிகாரப் பகிர்வை உள்ளடக்கிய நடைமுறைச் சீர்திருத்தங்கள் அவசியம் என்று நீதிக்கட்சி கருதியது” என்று கருணானந்தம் கூறினார்.

பெரியாரின் நுழைவு மற்றும் சீர்திருத்தங்கள்

காங்கிரஸில் இருந்து விலகி 1925-ல் சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் தொடங்கிய பெரியார் என்று அழைக்கப்படும் ஈ.வெ.ராமசாமியின் நுழைவுடன் சமூக நீதி இயக்கம் ஒரு தீவிரமான புதிய பரிமாணத்தைப் பெற்றது.

பெரியாரின் தொலைநோக்கு பார்வை நீதிக்கட்சியின் இலக்குகளை விரிவுபடுத்தியது. அரசியல் இயக்கங்களும் இடஒதுக்கீடும் மட்டும் போதாது என்றும் மக்களின் மனநிலையும் மாற வேண்டும் என்றும் பெரியார் கருதினார். ஜாதிக்கு அப்பாற்பட்டு திருமணம் செய்வது தண்டனைக்குரிய குற்றமாக இருந்த காலத்தில் புரட்சிகரமான ஜாதி இல்லாத, அர்ச்சகர் இல்லாத, சடங்கு இல்லாத திருமணங்கள் போன்ற சீர்திருத்தங்களை பெரியார் அறிமுகப்படுத்தினார்.

பெரியார் பெண்களின் உரிமை, பெண்களுக்கு சமமான வாரிசுரிமை, கல்வி மற்றும் வேலைகளில் பெண்களுக்கு சம உரிமை ஆகியவற்றைக் கோரி போராடினார். 1930 களில் குழந்தைகளைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டுமா என்பதை பெண்கள் முடிவு செய்ய வலியுறுத்தும் குடும்பக் கட்டுப்பாட்டை பெரியார் ஆதரித்தார். பெரியார் சாதி குடும்பப்பெயர்கள் மற்றும் சாதி அடையாளங்களை ஒழித்தார் மற்றும் சுயமரியாதை இயக்கம் பகிரப்பட்ட சமூக அடையாளத்தை முன்வைத்தது. காங்கிரஸ் மாநாடுகளில், பெரியார் பிராமணரல்லாத மற்றும் தலித் சமையற்காரர்களை அறிமுகப்படுத்தினார், இதன்மூலம் வடநாட்டு காங்கிரஸ் தலைவர்கள் தங்கள் சொந்த பிராமண சமையல்காரர்களை தெற்கிற்கு கொண்டு வர கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர்.

நீதிக்கட்சியின் சீர்திருத்தங்கள் ரயில் நிலையங்கள், கேன்டீன்கள் மற்றும் பொதுப் போக்குவரத்து போன்ற பொது இடங்களில் பிரிவினையை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தன. வாகனங்களின் உரிமையாளர்கள் இதுபோன்ற பாகுபாடுகளை தொடர்ந்தால் உரிமம் ரத்து செய்யப்படும் என நீதிக்கட்சி தலைவர்கள் எச்சரித்தனர்.

நீதிகட்சி தலைவர்கள் கல்லூரி சேர்க்கையை சீர்திருத்தினார்கள், பிராமணர் அல்லாத மாணவர்களின் எண்ணிக்கையை அதிகரித்தனர். மனு சாஸ்திரத்தால் வரையறுக்கப்பட்ட, சாதிப் பெயர்களை விட்டுவிட்டு, "சூத்திரர்கள் மற்றும் பஞ்சமர்களுக்காக" தொழிலாளர் துறை உருவாக்கப்பட்டது. 1925 ஆம் ஆண்டின் இந்து சமய மற்றும் அறநிலையச் சட்டம் உயர் சாதியினரிடம் இருந்து கோயில் கட்டுப்பாட்டைப் பறித்தது. 1947 அக்டோபரில் தேவதாசி முறை ஒழிப்பு தேசியவாதிகளிடமிருந்து ஒரு பின்னடைவைத் தூண்டியது, அவர்கள் அதை கலாச்சார அழிவாகக் கருதினர். "இவை அனைத்தும் மதச்சார்பற்ற சீர்திருத்தங்கள், நாத்திக சீர்திருத்தங்கள் அல்ல" என்று கருணானந்தம் கூறினார்.

இயக்கத்தின் மரபு

சமூக நீதி இயக்கம் சுயமரியாதையை அடிப்படையாகக் கொண்டது, சுயமரியாதை தான் சமூக நீதி கருத்தியலின் மையக் கருத்து.

“பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கம் உலக வரலாற்றில் தனித்துவமாக கருதப்படுகிறது. அரசியல் சுதந்திரம், சுதந்திரம் அல்லது சகோதரத்துவத்தை வலியுறுத்திய சோவியத் புரட்சி அல்லது பிரெஞ்சுப் புரட்சி போலல்லாமல், சுயமரியாதை இயக்கம் மனித கண்ணியத்தை மையமாகக் கொண்டது, இது இந்தியாவின் சாதி அடிப்படையிலான சமூகத்தில் இன்றியமையாத பிரச்சினையாகும்,” என்று சென்னையிலிருந்து 310 கி.மீ தொலைவில் உள்ள திருவாரூரில் உள்ள தமிழ்நாடு மத்திய பல்கலைக்கழகத்தில் ஊடகங்கள் மற்றும் தகவல் தொடர்புத் துறை பேராசிரியர் டாக்டர் கோபாலன் ரவீந்திரன் கூறினார்.

குழந்தை பெற்றுக் கொள்வது பெண்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்க வேண்டும் என்று பெரியார் வாதிட்டது, அந்த நேரத்தில் மேற்கத்திய பெண்ணியவாதிகள் மத்தியில் கூட முக்கிய நீரோட்டத்தில் இல்லாத ஒரு யோசனை என்று டாக்டர் கோபாலன் ரவீந்திரன் சுட்டிக்காட்டினார்.

“துரதிர்ஷ்டவசமாக, இயக்கத்தின் பொதுக் கருத்து அதன் கடவுள்-எதிர்ப்பு, வட இந்திய-எதிர்ப்பு கருத்துக்களாக மட்டும் குறைவாக மதிப்பிடப்பட்டது. இந்த இயக்கத்தின் அசல் நோக்கம் அது வளர்ந்து புதிய சமூக மற்றும் அரசியல் யதார்த்தங்களுக்கு ஏற்றவாறு மாறியது, பின்னர்தான் இந்த இயக்கம் திராவிட அல்லது சமூக நீதி இயக்கம் என்று அறியப்பட்டது,” என்று கோபாலன் ரவீந்திரன் கூறினார்.

தி.மு.க, அ.தி.மு.க போன்ற சமூக நீதி இயக்கத்தில் இருந்து பின்னர் உருவான அரசியல் அமைப்புகள் அதை தவறாகக் கருதின. சி.என் அண்ணாதுரை அரசியலுக்கு மாறுவதை பெரியார் விமர்சித்தார். ஆனாலும், பெரியாரின் கொள்கைகளை முன்னெடுத்துச் செல்வதில் அண்ணாதுரை உறுதியாக இருந்தார். முரண்பாடுகள் இருந்தபோதிலும், பெரியாரின் விருப்பங்களை அண்ணாதுரை செயல்படுத்த முயன்றார், ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு தனது அரசாங்கம் சீர்திருத்தவாதியான பெரியாரின் பார்வையை நிறைவேற்ற பாடுபடும் என்று அறிவித்தார். இதில் சுயமரியாதைத் திருமணங்களை சட்டப்பூர்வமாக்குவது மற்றும் தமிழ்நாடு என்று பெயர் மாற்றுவது ஆகியவை அடங்கும், இவை இரண்டும் சுயமரியாதை இயக்கத்தின் வெற்றியாகக் கருதப்படுகின்றன,” என்று கோபாலன் ரவீந்திரன் கூறினார்.

ஆரம்பத்திலிருந்தே இந்த இயக்கம் தமிழ்நாட்டு கருத்தியலுக்கு மட்டுமான இயக்கமல்ல. இது தெலுங்கர்கள், கன்னடர்கள் மற்றும் மலையாளிகள் உட்பட தென்னிந்தியா முழுவதும் உள்ள மக்களை ஒன்றிணைத்தது, டி.எம்.நாயர் போன்ற தலைவர்கள் இந்த தென்னிந்திய ஒற்றுமையில் முக்கிய பங்கு வகித்தனர்.

அகில இந்திய இதர பிற்படுத்தப்பட்டோர் நலச் சங்கங்களின் பொதுச் செயலாளர் ஜி.கருணாநிதி கூறுகையில், “1920ல் நீதிக்கட்சி ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய பிறகு, இன்று நாம் காணும் அனைத்திற்கும் அடித்தளமிட்ட அவர்களின் குறிப்பிடத்தக்க சீர்திருத்தங்களைச் செயல்படுத்தத் தொடங்கினர். பெண்களுக்கு அதிகாரமளிப்பதற்கான முதல் குறிப்பிடத்தக்க படிகளில் ஒன்று 1921 இல் பெண்களுக்கான உரிமையை அறிமுகப்படுத்தியது. சாதி வாரி இடஒதுக்கீட்டிற்கான அரசாணை பல்வேறு சமூகங்களுக்கு இடஒதுக்கீட்டை அறிமுகப்படுத்தியது, இது ஓ.பி.சி சமூகங்கள் மற்றும் பிற ஒடுக்கப்பட்ட பிரிவினருக்கு கல்வி மற்றும் பொது வேலைவாய்ப்பில் இடஒதுக்கீட்டை உறுதி செய்வதில் ஒரு முக்கியமான படியாகும்.

இயக்கத்தின் மரபு மற்றும் தாக்கம் குறித்து பேசிய கருணாநிதி, “இன்று, உயர்கல்வியில் தமிழ்நாட்டின் மொத்த சேர்க்கை விகிதம் (GER) சுமார் 50% ஆக உள்ளது, இது 2035 க்குள் இந்தியாவிற்கான இலக்காகும். தமிழகத்தின் மருத்துவர்-நோயாளி விகிதம் 250:1 ஆக உள்ளது. தேசிய சராசரியான 1000:1 ஐ விட மிகவும் சிறந்தது. அமர்த்தியா சென் மற்றும் ஜீன் டிரேஸ் ஆகியோர் தமிழ்நாட்டின் வெற்றிக்குக் காரணம் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களின் பங்கேற்பு என்று குறிப்பிட்டுள்ளனர், குறிப்பாக கிராமப்புறங்களிலும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களின் பங்கேற்பு இருந்தது, ஆனால் ஆதிக்க சாதிகள் பொதுவாக வடக்கில் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன. சமூக நீதி இயக்கம் தமிழகத்தின் சமூகப் பொருளாதார நிலையை குறிப்பிடத்தக்க வகையில் மேம்படுத்தியுள்ளது,” என்று கூறினார்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“