பூமிக்கு மேல் விண்வெளியில் சுற்றுகின்ற சாட்டிலைட்டுகளைப் பார்த்து வியந்து போயிருந்த காலம் போய், இப்போது பயப்பட வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கிறோம். ஏராளமான சாட்டிலைட்டுகள் (துணைக்கோள்கள்) கீழ் சுற்றுப்பாதை எனப்படும் லோஎர்த் ஆர்பிட்டில் (LEO- LOW EARTH ORBIT) சுற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன.
நம் பூமி பந்தை சுற்றி சுமார் 11,700-க்கும் மேற்பட்ட செயற்கைக்கோள்கள் வலம் வருகின்றன. இந்த எண்ணிக்கை அடுத்த சில ஆண்டுகளில் ஒரு லட்சத்தை தாண்டக்கூடும் என்று கணிக்கப்பட்டுள்ளது. தகவல் தொடர்பு, வழிகாட்டுதல், புவி கண்காணிப்பு, வானிலை முன்னறிவிப்பு மற்றும் அறிவியல் ஆராய்ச்சி என பல்வேறு துறைகளில் இந்த செயற்கைக்கோள்கள் மனிதகுலத்திற்கு அளப்பரிய சேவைகளை ஆற்றி வருகின்றன. அதே சமயம், இவற்றின் அதீத பெருக்கம் சில சவால்களையும் முன்வைக்கிறது.
1957-ம் ஆண்டு முதன் முதலாக மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட ஸ்புட்னிக் என்ற சாட்டிலைட் விண்ணில் ஏவப்பட்டது. அதிலிருந்து ஆண்டுதோறும் சுமார் 50 முதல் 100 துணைக் கோள்கள் வரை விண்ணில் ஏவப்பட்டுக் கொண்டே இருந்தன. 2010-ம் ஆண்டு வரை அதற்குப் பின் ஸ்பேஸ் எக்ஸ் இந்த எண்ணிக்கையை அதிகப்படுத்தியது. இதன் விளைவு என்ன? ஒவ்வொரு 34 மணி நேரத்திற்கும் ஒரு சாட்டிலைட் விண்ணில் ஏவப்பட்டு, சுமார் 2800 சாட்டிலைட்டுகள் விண்ணில் இப்போது சுற்றிக் கொண்டே இருக்கின்றன.
செயற்கைக்கோள்களின் வகைகள் மற்றும் பயன்கள்:
செயற்கைக்கோள்களை அவற்றின் சுற்றுப்பாதை மற்றும் பயன்பாட்டின் அடிப்படையில் பல வகைகளாக பிரிக்கலாம்.
-
தகவல் தொடர்பு செயற்கைக்கோள்கள் (Communications Satellites): தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பு, இணைய சேவை, தொலைபேசி இணைப்புகள் மற்றும் ராணுவ தகவல் பரிமாற்றத்திற்கு இவை பயன்படுகின்றன. ஸ்பேஸ்எக்ஸ் (SpaceX) நிறுவனத்தின் ஸ்டார்லிங்க் (Starlink) போன்ற திட்டங்கள் மூலம் உலகெங்கும் அதிவேக இணைய சேவையை வழங்க ஆயிரக்கணக்கான செயற்கைக்கோள்கள் விண்ணில் ஏவப்பட்டு வருகின்றன. மொத்த செயற்கைக்கோள்களில் 60%க்கும் அதிகமானவை ஸ்டார்லிங்க் உடையவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
-
புவி கண்காணிப்பு செயற்கைக்கோள்கள் (Earth Observation Satellites): விவசாயம், வனம், நீர்வளம், பேரிடர் மேலாண்மை மற்றும் நகர திட்டமிடல் போன்ற துறைகளுக்கு தேவையான முக்கிய தகவல்களை இவை வழங்குகின்றன.
-
வழிகாட்டி செயற்கைக்கோள்கள் (Navigation Satellites): ஜி.பி.எஸ் (GPS) போன்ற அமைப்புகள் மூலம் தரை, கடல் மற்றும் வான் வழிப் போக்குவரத்திற்கு துல்லியமான வழிகாட்டுதலை வழங்குகின்றன.
-
வானியல் செயற்கைக்கோள்கள் (Astronomical Satellites): பூமியின் வளிமண்டலத்திற்கு வெளியே இருந்து பிரபஞ்சத்தை ஆராய்ந்து, புதிய கோள்கள், நட்சத்திரங்கள் மற்றும் விண்மீன் திரள்களைப் பற்றிய தகவல்களை சேகரிக்கின்றன.
-
வானிலை செயற்கைக்கோள்கள் (Weather Satellites): வானிலை மாற்றங்களை கண்காணித்து, புயல், வெள்ளம் போன்ற இயற்கை சீற்றங்களை முன்கூட்டியே கணிக்க உதவுகின்றன.
பெருகிவரும் செயற்கைக்கோள்களால் ஏற்படும் சிக்கல்கள்:
செயற்கைக்கோள்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பது பல சிக்கல்களுக்கும் வழிவகுக்கிறது.
-
விண்வெளிக் குப்பைகள் (Space Debris): செயலிழந்த செயற்கைக்கோள்கள், ராக்கெட்டுகளின் பாகங்கள் மற்றும் மோதல்களால் உருவாகும் சிறு துகள்கள் விண்வெளியில் அதிவேகத்தில் சுற்றி வருகின்றன. இந்த குப்பைகள் செயல்படும் செயற்கைக்கோள்கள் மற்றும் விண்வெளி நிலையங்களுக்கு பெரும் அச்சுறுத்தலாக விளங்குகின்றன.
-
மோதல் அபாயம் (Collision Risk): செயற்கைக்கோள்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பதால், அவை ஒன்றுடன் ஒன்று மோதிக்கொள்ளும் அபாயம் அதிகரிக்கிறது. 'கெஸ்லர் சிண்ட்ரோம்' (Kessler Syndrome) எனப்படும் சங்கிலித் தொடர் மோதல்கள் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. ஒரு மோதல் பல சிறு துகள்களை உருவாக்கி, அவை மற்ற செயற்கைக்கோள்களுடன் மோதி, மேலும் குப்பைகளை உருவாக்கி, இறுதியில் பூமியின் சுற்றுப்பாதையை பயன்படுத்த முடியாத அளவிற்கு மாற்றிவிடும் அபாயம் இதில் உள்ளது.
-
சுற்றுச்சூழல் மாசுபாடு (Environmental Pollution): ராக்கெட்டுகளை ஏவும்போதும், செயற்கைக்கோள்கள் பூமிக்கு திரும்பும்போது வளிமண்டலத்தில் நுழையும்போதும் வெளியாகும் புகையும், உலோகத் துகள்களும் சுற்றுச்சூழலுக்கு பாதிப்பை ஏற்படுத்துகின்றன.
-
வானியல் ஆய்வுகளுக்கு இடையூறு (Interference with Astronomy): செயற்கைக்கோள்களின் ஒளி மற்றும் ரேடியோ சிக்னல்கள், பூமியில் இருந்து மேற்கொள்ளப்படும் வானியல் ஆய்வுகளுக்கு பெரும் இடையூறாக இருக்கின்றன.
விண்வெளியில் ஸ்பேஸ் ஜங்க் எனப்படும் விண்வெளிக் குப்பை அதிகரித்துக் கொண்டே போகும். இந்தக் குப்பை கலங்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று மோதினால் இன்னும் மிக அதிகமான குப்பைத் துகள்கள் உருவாகும். அது விண்வெளிப் பயணத்தையே ஆபத்துக்குள்ளாக்கி விடும். இதை ‘கெஸ்லர் சிண்ட்ரோம்’ (KESSLER SYNDROME) என்று விஞ்ஞானிகள் அழைக்கின்றனர். அது மட்டுமின்றி. சாட்டிலைட்டுகள் ஏவப்படும் போது உருவாகும் க்ரீன்ஹவுஸ் வாயுக்கள் வேறு சுற்றுப்புறச் சூழலில் ஒரு பெரும் சேதத்தை ஏற்படுத்தும். ஒரு விமானம் புறப்படும்போது அது வெளிவிடும் கார்பன் மாசை விட சாட்டிலைட் பறக்க ஆரம்பிக்கும் தருணத்தில் அது 10 மடங்கு அதிகமாக கார்பனை வெளி விடுகிறது குறிப்பிடத்தக்கது.