இசையமைப்பாளர்கள், பாடலாசிரியர்களுக்கு எஃப்.எம் சேனல்கள் ராயல்டி கொடுக்க வேண்டும்; மும்பை ஐகோர்ட் கூறியது ஏன்?

Khadija Khan

இசையமைப்பாளர்கள் மற்றும் பாடலாசிரியர்களுக்கு ராயல்டி செலுத்தாமல் பதிப்புரிமை பெற்ற இசையை எஃப்.எம் ரேடியோ சேனல்கள் பயன்படுத்த முடியாது என மும்பை உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்துள்ளது.

ஏப்ரல் 28 அன்று வழங்கப்பட்ட ஒரு தீர்ப்பில், நீதிபதி மணீஷ் பிடலே, பதிப்புரிமைச் சட்டத்தின் 2012 திருத்தத்திற்குப் பிறகு "அசல் படைப்பாளர்களை" பாதுகாக்க சட்டம் மாற்றப்பட்டுள்ளது என்று தீர்ப்பளித்தார்.

இதையும் படியுங்கள்: சத்ரபதி சிவாஜியின் அரசியல் குரு சமர்த் ராமதாஸ்; சர்ச்சையில் சிக்கிய ஜக்கி வாசுதேவ்

வழக்கு என்ன?

டிசம்பர் 2020 இல், அறிவுசார் சொத்து மேல்முறையீட்டு வாரியம் (IPAB) வானொலி ஒலிபரப்புகளுக்கான ராயல்டியை நிகர விளம்பர வருவாயில் 2% என நிர்ணயித்தது. மேலும், 2012 திருத்தங்களுக்குப் பிறகு, படைப்பாளருக்கும் பதிப்புரிமை பெற்றவருக்கும் இடையே ஒரு "பகிரப்பட்ட உரிமை" உள்ளது என்றும் IPAB கூறியது.

1977 இல், ‘IPRS v ஈஸ்டர்ன் இந்தியா மோஷன் பிக்சர்ஸ்’ வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம், ஒரு திரைப்படத்தில் இணைப்பதற்கு உருவாக்கப்பட்ட படைப்புகளுக்கான பதிப்புரிமை அசல் படைப்பாளரிடமிருந்து விலகி தயாரிப்பாளரிடம் உள்ளது என்று தீர்ப்பளித்தது.

2012 திருத்தங்களில் செய்யப்பட்ட மாற்றங்களுக்குப் பிறகு, அசல் படைப்பாளர்களும் ராயல்டியில் பங்கு பெறுவதற்கு உரிமையுடையவர்கள் மற்றும் ராய்ல்டி தயாரிப்பாளருக்கு மட்டும் அல்ல என்று IPRS வாதிட்டது.

2012 சட்டத் திருத்தம் என்ன?

பதிப்புரிமை கட்டமைப்பின் கீழ் கலைஞர்களின் உரிமைகளை சட்டத் திருத்தம் அங்கீகரித்தது. அசல் இலக்கிய மற்றும் இசைப் படைப்புகளின் படைப்பாளர்கள் மூல ஒப்பந்தத்தைப் பெற்றுள்ளனர், அதே நேரத்தில் படைப்பின் பலன்கள் தயாரிப்பாளர்களால் பெறப்படும் என்பது பரவலாக ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது. கலைஞர்கள் காப்புரிமையை தயாரிப்பாளர்களிடம் ஒப்படைப்பார்கள்.

ஏற்கனவே உள்ள விதிகளில் தொடர்ச்சியான சேர்த்தல்களில், 2012 திருத்தம் அசல் படைப்பாளர்களின் உரிமைகளை மீற முடியாது என்பதை உறுதி செய்தது.

2012 இல் திருத்தப்பட்ட பதிப்புரிமைச் சட்டம், 1957 இன் பிரிவு 38, இது "படைப்பாளரின் உரிமைகளை" அங்கீகரிக்கிறது. இலக்கியப் பணி, பாடல், திரைப்படம் உள்ளிட்ட எந்தவொரு படைப்பிலும் கலைஞர் ஈடுபடும் போது, ​​"நிகழ்ச்சி செய்யப்பட்ட ஆண்டைத் தொடர்ந்து அடுத்த காலண்டர் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்து, 50 ஆண்டுகள் சம்பந்தப்பட்ட நபருக்கு அதே உரிமை நிலைத்திருக்கும்” என்று விதி கூறுகிறது.

கலைஞர்களை பாதுகாக்க 2012ல் இந்த சட்டத்திருத்தம் கொண்டு வரப்பட்டது. உதாரணமாக, ஒரு பாடலின் காப்புரிமை உரிமம் பெற்றிருந்தால், அதில் தயாரிப்பாளருக்கு மட்டுமே ராயல்டி கிடைக்காது, பாடகர் மற்றும் பாடலாசிரியர் ஆகியோரும் ஒரு பங்கைப் பெறுவார்கள்.

முக்கியமாக, இந்த ஏற்பாட்டின் கீழ் உள்ள உரிமைகளை ஒப்பந்தத்தின் மூலம் தள்ளுபடி செய்யவோ அல்லது நீர்த்துப்போகவோ செய்ய முடியாது, அதாவது ஒரு ஒப்பந்தத்தின் மூலம் கலைஞர்களின் உரிமைகளை மாற்றவோ விற்கவோ முடியாது. தயாரிப்பு நிறுவனங்கள் ஒரு கலைஞரை வெறுமனே வாங்க முடியாது என்பதையும், அவருடைய பணி தொடர்ந்து அவரிடம் இருப்பதையும் உறுதிப்படுத்த இது செய்யப்பட்டது.

நீதிமன்றம் என்ன தீர்ப்பளித்தது?

பதிப்புரிமை (திருத்தம்) சட்டம், 2012 இன் கூறப்பட்ட பொருளுக்கு இணங்க, சட்டத்தின் நிலைப்பாட்டில் மாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளதை நீதிமன்றம் ஒப்புக் கொண்டது, இந்த திருத்தம் அத்தகைய இலக்கிய மற்றும் இசைப் படைப்புகள் எந்த வடிவத்திலும் பயன்படுத்தப்படும் போது படைப்பாளர்களின் உரிமைகளை மேலும் பாதுகாப்பதையும் உத்தரவாதம் அளிப்பதையும் நோக்கமாக கொண்டு இருந்தது.

இதற்காக, 2012 ஆம் ஆண்டு திருத்தச் சட்டத்தின் பொருள்கள் மற்றும் காரணங்களின் அறிக்கையை நீதிமன்றம் குறிப்பிடுகிறது, இது WIPO காப்புரிமை ஒப்பந்தம் "எழுத்துகள், கணினி நிரல்கள், அசல் தரவுத்தளங்கள்; இசை படைப்புகள்; ஆடியோ விஷுவல் படைப்புகள்; நுண்கலை படைப்புகள் மற்றும் புகைப்படங்கள்" போன்ற இலக்கிய மற்றும் கலைப் படைப்புகளின் படைப்பாளர்களுக்கான பாதுகாப்பைக் கையாள்கிறது" என்பதை மீண்டும் வலியுறுத்தியது.

2010 ஆம் ஆண்டு பாராளுமன்றத்தின் நாடாளுமன்ற நிலைக்குழுவின் அறிக்கையை நீதிமன்றம் மேற்கோள் காட்டியது, இந்த அறிக்கை திருத்தத்தை அறிமுகப்படுத்த வழிவகுத்தது. 1977 ஆம் ஆண்டு தீர்ப்பில் நீதிபதி கிருஷ்ண ஐயரின் கருத்தை இந்த அறிக்கை குறிப்பிடுகிறது, இது அசல் படைப்புகளின் படைப்பாளர்களுக்கு உதவுவதற்கு சட்டமன்றத்தால் கொள்கை மாற்றம் தேவை என்று பதிவு செய்தது.

பாடலாசிரியர்கள் மற்றும் இசையமைப்பாளர்கள் உட்பட அசல் படைப்புகளின் படைப்பாளர்கள், ஒளிப்பதிவு படங்கள் மற்றும்/அல்லது ஒலிப்பதிவுகளின் தயாரிப்பாளர்களுடன் சமமற்ற பேரம் பேசும் சக்திகளால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர் என்றும் அறிக்கை கூறியது. இது போன்ற அசல் படைப்பின் படைப்பாளர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்காக பதிப்புரிமைச் சட்டத்தில் கொண்டு வரப்பட வேண்டிய மாற்றங்களைப் பற்றிய விவாதம், உரையாடல் மற்றும் பரிசீலனை செய்ய வழிவகுத்தது.

வழக்கில் பிரதிவாதிகளான எஃப்.எம் சேனல்கள், "சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, பதிப்புரிமைச் சட்டத்தில் 2012 ஆம் ஆண்டில் மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளன, ஆனால் அடிப்படையில் திருத்தங்கள் தெளிவுபடுத்தும் தன்மைக் கொண்டவை", மேலும் எஃப்.எம் சேனல்கள் மற்றும் தயாரிப்பாளர்களுக்கு இடையிலான உரிம ஒப்பந்தங்களை பாதிக்காது என்று வாதிட்டனர்.

கலைஞர்களின் உரிமைகளை நீதிமன்றம் அங்கீகரிப்பது இதுவே முதல் முறையா?

1977 ஆம் ஆண்டு உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பிலிருந்து தொடங்கி, IPRS இந்த பிரச்சினையில் நீண்ட சட்டப் போராட்டத்தை நடத்தியது. தற்போதைய வழக்கில், 1983, 1984 மற்றும் 1994 ஆம் ஆண்டுகளில் பதிப்புரிமைச் சட்டத்தில் திருத்தங்கள் கொண்டுவரப்பட்ட போதிலும், உச்ச நீதிமன்றம், உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் பிற நீதிமன்றங்களின் அடுத்தடுத்த தீர்ப்புகளில் சட்டத்தின் இந்த நிலைப்பாடு மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டதை மும்பை உயர் நீதிமன்றம் கவனித்தது.

2011 இல், டெல்லி உயர்நீதிமன்றம் ‘IPRS எதிர் ஆதித்யா பாண்டே மற்றும் இன்னொருவர் வழக்கில், பிரதிவாதிகள் ஒலிப்பதிவின் அசல் உரிமையாளரிடம் இருந்து உரிமம் பெற்றிருப்பதால், பொதுமக்களுக்கு ஒலிப்பதிவுகளைத் தொடர்புகொள்வதற்கான உரிமத்தைப் பெற வேண்டும் என்று IPRS-க்கு வலியுறுத்த உரிமை இல்லை என்று கூறியுள்ளது.

பிரச்சனை உச்ச நீதிமன்றத்தை எட்டியபோது, ​​2012 திருத்தங்கள் சட்டத்தை மாற்றியிருந்தாலும், 2017 வழக்கு திருத்தப்படாத பதிப்புரிமைச் சட்டம் தொடர்பானது மற்றும் டெல்லி உயர்நீதிமன்றம் பிறப்பித்த உத்தரவுகள் நீடிக்கும் என்பதை நீதிமன்றம் அங்கீகரித்தது.

தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil