2050-ல் 45 கோடி இந்தியர்கள் உடல் பருமன்: உணவுப் பழக்கமல்ல, மரபணுக்களில் எழுதப்பட்ட பசியின் கதை!

உலகம் முழுவதும் உடல் பருமன் நெருக்கடியை அனுபவித்து வரும் நிலையில், இந்தியாவின் போராட்டம் வரலாறு, உயிரியல், கலாச்சாரம் மற்றும் நகர்ப்புற வாழ்க்கை முறை மாற்றங்களின் சிக்கலான பிணைப்பால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, இது 21ம் நூற்றாண்டின் மிக அவசரமான பொது சுகாதார சவால்களில் ஒன்றாக அமைகிறது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

ஒரு காலத்தில் பஞ்சத்தால் வாட்டி வதைக்கப்பட்ட இந்தியா, இப்போது ஒரு வித்தியாசமான நெருக்கடியின் பிடியில் சிக்கியுள்ளது - மிகுதிப் பெருக்கத்தின் ஒரு தொற்றுநோய்.

தி லான்செட் இதழில் 2025ம் ஆண்டு வெளியான ஒரு ஆய்வு, அடுத்த 25 ஆண்டுகளுக்குள், கிட்டத்தட்ட 45 கோடி இந்தியர்கள் - 21 கோடிக்கும் அதிகமான ஆண்களும் 23 கோடிக்கும் அதிகமான பெண்களும் - அதிக எடை கொண்டவர்களாக அல்லது உடல் பருமனாக இருப்பார்கள் என்று எச்சரித்தது. இது நாட்டின் திட்டமிடப்பட்ட மக்கள் தொகையில் கிட்டத்தட்ட மூன்றில் ஒரு பங்கு. இதைவிட கவலை அளிக்கும் விஷயம் என்னவென்றால், 15-24 வயதுக்குட்பட்டவர்களிடையே இந்த அதிகரிப்பு மிக அதிகமாக உள்ளது, இதில் இந்தியா அமெரிக்கா மற்றும் சீனாவை எண்ணிக்கையில் மிஞ்சியுள்ளது.

உலகம் முழுவதும் உடல் பருமன் நெருக்கடியை அனுபவித்து வரும் நிலையில், இந்தியாவின் இந்தப் போராட்டம் வரலாறு, உயிரியல், கலாச்சாரம் மற்றும் நகர்ப்புற வாழ்க்கை முறை மாற்றங்களின் சிக்கலான பிணைப்பால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, இது 21ம் நூற்றாண்டின் மிக அவசரமான பொது சுகாதார கவலைகளில் ஒன்றாக அமைகிறது.

உடல் நிறை குறியீட்டெண் (பி.எம்.ஐ ) ஏன் முழுமையாக சொல்லவில்லை?

உடல் பருமனை அளவிட உலகளாவிய அளவுகோலாக நீண்ட காலமாகப் பயன்படுத்தப்படும் உடல் நிறை குறியீட்டெண் (BMI), தெற்காசியர்களுக்குப் பயன்படுத்தப்படும்போது கடுமையான குறைபாடுகளைக் கொண்டுள்ளது.

“பி.எம்.ஐ (BMI) ஒரு மழுங்கிய கருவி. இது ஐரோப்பிய மக்களைப் பயன்படுத்தி வடிவமைக்கப்பட்டது, மேலும் இது கொழுப்பு விநியோகம் அல்லது இன அடிப்படையிலான வேறுபாடுகளைக் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை” என்று மும்பையின் கோகிலாபென் திருபாய் அம்பானி மருத்துவமனையின் பேரியாட்ரிக் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் டாக்டர் அங்கிட் போதார் விளக்கினார்.

அவரது கருத்துப்படி, இந்தியர்கள் குறைந்த பி.எம்.ஐ -யில் கூட அதிக கொழுப்பை, குறிப்பாக வயிற்றைச் சுற்றி, சேமித்து வைக்கும் போக்கைக் கொண்டுள்ளனர். 23 பி.எம்.ஐ  கொண்ட ஒரு இந்தியர், 28-30 பி.எம்.ஐ  கொண்ட ஒரு வெள்ளையருக்கு இருக்கும் அதே வளர்சிதை மாற்ற ஆபத்தைக் கொண்டிருக்கலாம்.

“உடல் கொழுப்பு சதவீதம் அல்லது இடுப்பளவுடன் அளவிடும்போது, இந்தியர்கள் தங்கள் பி.எம்.ஐ  சாதாரணமாகத் தோன்றினாலும், உடல் பருமன் தொடர்பான ஆபத்துகளில் பெரும்பாலும் உயர்ந்த நிலையில் உள்ளனர்” என்று டாக்டர் போதார் கூறினார்.

இந்த முரண்பாட்டை உலக சுகாதார நிறுவனம் (WHO) ஒப்புக்கொண்டுள்ளது, ஆசியர்களுக்கான பி.எம்.ஐ  வரம்புகளை மாற்றியமைத்துள்ளது. இந்தியர்களுக்கு:

அதிக எடை: பி.எம்.ஐ  > 23

உடல் பருமன்: பி.எம்.ஐ  > 25

இந்த மறுசீரமைப்பு வெறும் கல்வி சார்ந்த விஷயம் அல்ல. புனேவில் உள்ள ரூபி ஹால் கிளினிக்கின் பேரியாட்ரிக் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் டாக்டர் கேதார் பாட்டீல், “இருதய நோய் மற்றும் நீரிழிவு நோயின் அதிகரித்த ஆபத்து காரணமாக, உலக சுகாதார நிறுவனம் இந்த வரம்புகளைக் குறைத்துள்ளது. இந்தியர்களுக்கு 23 பி.எம்.ஐ  என்பது ஏற்கனவே ஒரு அபாய எச்சரிக்கை” என்று சுட்டிக்காட்டினார்.

நமது டி.என்.ஏ-வில் காலனித்துவ தாக்கம் உள்ளதா?

இந்தியாவின் உடல் பருமன் மீதான போராட்டம் ஆழமான வேர்களைக் கொண்டிருக்கலாம். அது துரித உணவிலோ அல்லது உட்கார்ந்த வேலைகளிலோ இல்லை, மாறாக பல நூற்றாண்டுகளாக ஏற்பட்ட பட்டினி மற்றும் பஞ்சத்தில்தான் உள்ளது.

18ம் நூற்றாண்டுக்கும் 20ம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில், 1770ம் ஆண்டின் பெரும் வங்காளப் பஞ்சம் முதல் 1943-ம் ஆண்டின் பேரழிவுகரமான வங்காளப் பஞ்சம் வரை, பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ ஆட்சியின் கீழ் இந்தியா பல பேரழிவு தரும் பஞ்சங்களைச் சந்தித்தது. சுற்றுச்சூழல் நிலைமைகள் ஒரு பங்கு வகித்தாலும், கட்டாய உணவு தானிய ஏற்றுமதி உட்பட காலனித்துவ கொள்கைகள் இந்த நெருக்கடியை ஆழப்படுத்தியதாக வரலாற்றாசிரியர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள்.

நவீன அறிவியல், இந்த பட்டினி சம்பவங்கள் ஒரு உயிரியல் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கலாம் என்று கூறுகிறது.

“இந்த தொடர்பு குறித்து அறிவியல் ஆர்வம் அதிகரித்து வருகிறது” என்று டாக்டர் போதார் மேலும் கூறுகிறார், "'சிக்கனமான பினோடைப் கோட்பாடு' (Thrifty phenotype hypothesis) பஞ்சத்திற்கு ஆளான தலைமுறைகள் கொழுப்பை மிகவும் திறமையாக சேமித்து வைக்க தகவமைத்துக் கொண்டன, இது ஒரு பரிணாம உயிர் பிழைப்பு வழிமுறை" என்று முன்மொழிகிறது.

இந்தத் தகவமைப்பு ஒரு காலத்தில் பயனுள்ளதாக இருந்தது. ஆனால், நகரமயமாக்கல் மற்றும் கலோரி அடர்த்தியான உணவு உள்ள காலத்தில், இது தீங்கு விளைவிப்பதாக மாறிவிட்டது.

“நாம் இப்போது கொழுப்பை விரைவாக சேமிக்கவும், ஓய்வில் குறைந்த கலோரிகளை எரிக்கவும், எடை இழப்பை எதிர்க்கவும் உயிரியல் ரீதியாகத் தயாராக இருக்கிறோம்” என்று டாக்டர் போதார் கூறினார். “அதனால்தான் நாம் ஒல்லியாகத் தோற்றமளிக்கும் இந்தியர்களிடம்கூட அதிக நீரிழிவு நோய் மற்றும் இதய நோய் விகிதங்களைக் காண்கிறோம்.”

இந்தக் கோட்பாடு, நெதர்லாந்து மற்றும் சீனாவில் உள்ள பஞ்சம் பாதிக்கப்பட்ட மக்களைப் போன்ற பிற மக்களிடமும் இதே போன்ற கண்டுபிடிப்புகளால் ஆதரிக்கப்படுகிறது, அவர்களின் சந்ததியினர் கூட உடல் பருமன் மற்றும் நீரிழிவு நோயின் அதிக ஆபத்தைக் காட்டுகின்றனர்.

ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் வளர்சிதை மாற்ற பாலின இடைவெளி

இந்திய உடல் பருமன் நெருக்கடியின் மையத்தில் ஒரு பழக்கமான மற்றும் அடிக்கடி கேலிக்குரிய ஒரு உருவம் உள்ளது: தொப்பை.

“இந்திய ஆண்கள் அதிக உள் உறுப்பு கொழுப்பை (visceral fat) சேமிக்க முனைகின்றனர், இது இதய நோய், கொழுப்பு கல்லீரல் மற்றும் இன்சுலின் எதிர்ப்பு ஆகியவற்றை அபாயத்தை கூர்மையாக உயர்த்துகிறது, அவர்களின் ஒட்டுமொத்த எடை சாதாரணமாகத் தோன்றினாலும் கூட அபாயத்தை கூர்மையாக உயர்த்துகிறது” என்று டாக்டர் பாட்டீல் கூறினார்.

பெண்கள் வெவ்வேறு ஆனால் சமமாக தீவிரமான அபாயங்களை எதிர்கொள்கின்றனர்.  “இந்தியப் பெண்களுக்கு இயற்கையாகவே அதிக உடல் கொழுப்பு சதவீதம் (18-28 சதவீதம்) உள்ளது, மேலும் அவர்கள் அதை இடுப்பு மற்றும் தொடைகளில் சேமிக்க முனைகின்றனர்” என்று டாக்டர் போதார் கூறினார். “இது பி.சி.ஓ.எஸ், கருவுறுதல் சிக்கல்கள் மற்றும் வளர்சிதை மாற்ற நோய்க்குறிக்கு பங்களிக்கக்கூடும்.”

“இந்திய ஆண்களும் பெண்களும் தங்கள் மேற்கத்திய ஆண்கள், பெண்களை விட வளர்சிதை மாற்ற ரீதியாக அதிக உடல் பருமன் கொண்டவர்கள்” என்று டாக்டர் பாட்டீல் விளக்கினார்.  “ஒல்லியாகத் தோற்றமளிப்பவர்களிடம்கூட உறுப்புகளுக்குள்ளும் அதைச் சுற்றியும் ஆரோக்கியமற்ற கொழுப்பு சேமிக்கப்படலாம்.”

நாம் உயிரியலை எதிர்த்துப் போராட முடியுமா? அல்லது அதனுடன் இணைந்து செயல்பட வேண்டுமா?

இந்த உயிரியல் நிலைமைகளைக் கருத்தில் கொண்டு, எடை இழப்பு ஒரு வீணான போராட்டமா? நிபுணர்கள் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை, ஆனால் உத்தி முக்கியமானது.

“இந்தியர்கள் மிக விரைவாக எடை குறைக்கும்போது, உடல் ஒரு பஞ்ச பதிலைத் தூண்டுகிறது: வளர்சிதை மாற்றம் குறைகிறது, பசி ஹார்மோன்கள் உச்சத்தை அடைகின்றன, மேலும், கொழுப்பு இன்னும் பிடிவாதமாக சேமிக்கப்படுகிறது. இது மன உறுதி பிரச்னை அல்ல. இது பட்டினிக்கு எதிராகப் பாதுகாக்கும் உயிரியல்” என்று டாக்டர் போதார் கூறினார்.

விரைவான உணவுக் கட்டுப்பாடுகள் அல்லது தீவிரமான இலக்குகளுக்குப் பதிலாக, இரு மருத்துவர்களும் ஒரு நிலையான, உயிரியல் விழிப்புணர்வு அணுகுமுறையை பரிந்துரைக்கின்றனர்:

கொழுப்பு இழப்பை ஆதரிக்கும் அதே வேளையில் தசையைப் பராமரிக்க அதிகப் புரதம், குறைந்த கிளைசெமிக் குறியீட்டு (GI) உணவு.

வலிமை பயிற்சி (Strength training) மற்றும் எச்.ஐ.ஐ.டி (HIIT - High-Intensity Interval Training) ஆகியவை வளர்சிதை மாற்றத்தை எதிர்த்துப் போராட உதவும்.

உணர்ச்சிபூர்வமாக உண்ணுதல் மற்றும் நீண்ட கால பழக்கவழக்கங்களை சமாளிக்க நடத்தை சிகிச்சை.

எடையைக் கண்காணிப்பது மட்டுமல்லாமல், வழக்கமான வளர்சிதை மாற்ற கண்காணிப்பும் அவசியம்.

அபாயகரமான உடல் பருமன் அல்லது கட்டுப்படுத்தப்படாத வளர்சிதை மாற்ற நோய் உள்ளவர்களுக்கு, பேரியாட்ரிக் அறுவை சிகிச்சை ஒரு மாற்றத்தக்கது. “இது பசி சமிக்ஞைகளை மீட்டமைக்க முடியும் மற்றும் 30-50 கிலோ நிலையான எடை இழப்பை வழங்க முடியும், அதே நேரத்தில் நீரிழிவு, பக்கவாதம் மற்றும் இதய நோய் அபாயத்தை பெருமளவில் குறைக்கும்” என்று டாக்டர் பாட்டீல் கூறினார்.

இது மன உறுதியை விட பெரியது

இந்தியாவின் உடல் பருமன் தொற்றுநோய் என்பது அதிகப்படியாக சாப்பிடுவது அல்லது போதிய உடற்பயிற்சி செய்யாமல் இருப்பது மட்டும் அல்ல. இது காலனித்துவ அதிர்ச்சி, உயிரியல் தகவமைப்பு, விரைவான நவீனமயமாக்கல் மற்றும் சமூக - பொருளாதார மாற்றம் ஆகியவற்றால் வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு ஆழமான கட்டமைப்பு ரீதியான பிரச்னை. உடல் பருமனை அளவிடவும் நிர்வகிக்கவும் பயன்படுத்தப்படும் நிலையான கருவிகள் - பி.எம்.ஐ  போன்றவை - இந்தியர்கள் எதிர்கொள்ளும் தனிப்பட்ட அபாயங்களைக் கண்டறிய பெரும்பாலும் தோல்வியடைகின்றன.

இந்த நெருக்கடியைச் சமாளிக்க, இந்தியாவுக்கு ஒரு பலதரப்பட்ட உத்தி தேவை: இனரீதியான அபாய சுயவிவரங்களுக்கு ஏற்ற பொது சுகாதாரக் கொள்கைகள், பி.எம்.ஐ -ஐத் தாண்டி சிறந்த நோயறிதல் கருவிகள், கலாச்சாரத்திற்கு ஏற்ற உணவு மற்றும் உடற்பயிற்சி திட்டங்கள், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தனிநபர்களைக் குற்றம் சாட்டாத, அவர்களின் உயிரியலின் வேர்களைப் புரிந்துகொள்ளும் ஒரு அணுகுமுறை.

கோடிக்கணக்கான இந்தியர்களுக்கு, எதிர்காலப் பாதை அழகியல் இலக்குகளுக்கு இணங்குவது அல்ல, மாறாக நமது பரிணாம வளர்ச்சி வடிவமைப்புக்கு எதிராக அல்லாமல், அதனுடன் இணைந்து செயல்படும் விதத்தில் வளர்சிதை மாற்ற ஆரோக்கியத்தை மீட்டெடுப்பதாகும்.

 “உடல்களைக் குற்றம் சாட்டுவதை நிறுத்திவிட்டு, அவற்றைப் புரிந்துகொள்ளத் தொடங்குவோம்” என்று டாக்டர் போதார் கூறினார். “இந்தியர்களுக்கு, உடல் பருமனுக்கு எதிரான போராட்டம் வரலாற்றுரீதியான, வளர்சிதை மாற்றரீதியான மற்றும் நமது மரபணுக்களில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளது.”